Muhafazakâr çevrelerce yazıları dikkatle takip edilen Karar müellifi Ahmet Taşgetiren, İçişleri Bakanlığı’nın kararıyla misyonlarından alınan 3 HDP’li belediye lideriyle ilgili olarak kaleme aldığı yazıda AKP ve hükûmet etraflarına sorgulama tavsiyesinde bulundu. Taşgetiren, “Şu anda yapılanların en çok Bahçeli ve Perinçek’i heyecanlandırmasının manası sorgulanmalı” dedi.
İçişleri Bakanlığı kararıyla, Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi Eş Başkanı Adnan Selçuk Mızraklı, Mardin Büyükşehir Belediyesi Eş Başkanı Ahmet Türk ve Van Büyükşehir Belediyesi Eş Başkanı Bedia Özgökçe Ertan misyondan alınmıştı. Misyondan alınan isimlerin yerine 3 kentin valisi o kentlerin belediye başkanlığı koltuğuna kayyım olarak atanmıştı.
Taşgetiren İçişleri Bakanlığı misyondan alma kararını eleştirirken “Bugün devlet Ak Parti’nin elinde” tabirini kullandı.
Taşgetiren “Nereye kadar?” başlığıyla yayımlanan yazısında şunları kaydetti:
Operasyonu yapan İçişleri Bakanı’nın, kimi medya aktörleri tarafından da çoğaltılan münasebetlerinin halkın bir bölümünde tesirli olduğunu kabul etmek lazım. Hatta o halk kısmının, mesela Abdullah Gül ve Ahmet Davutoğlu’nun “İtiraz”larını yadırgadıklarının da şahidiyim.
Bu halk kesimi “Bu adamlar terörle iltisaklı idiler, onun için vazifeden alındılar”tezini satın almış durumda. Yeniden bu halk kesiminin “Seçilmiş şahısların seçimin üzerinden şimdi 5 ay bile geçmeden misyondan alınmaları demokrasinin canına okumaktır” yollu değerlendirmeleri hiç dikkate almadığını da görmek güç değildir.
Onun için kimi arkadaşlar, çok rahat yazıyor, konuşuyorlar.
MHP’liler de çok rahat. Doğu Perinçek de çok rahat.
İçişleri Bakanı Soylu da çok rahat – emin gözüküyor.
***
Ak Parti icraatın sahibi lakin çok rahat değil. Bu hissediliyor. Savunma psikolojisi içinde. Zira her şey varıp, kendisinin geçtiği dikenli yolları artık diğerlerinin önüne serdiği üzere bir sonuç ortaya çıkarıyor.
Şunu, benim çok uzun vakitten beri “İslam eksenli” diye nitelediğim siyaset yürüyüşü içindeki beşerler hatırlayacaklardır: “Demokrasi iktidara gelince kendisini yok edecek bir siyasal hareketi korumaz. Şeriat da demokrasi zıddı bir nizamdır, onun için ucu şeriata çıkacak bir siyasi hareketin demokrasi içinde korunması mümkün değildir.”
Bu tabirlerin hem Refah’ın ve o çizgideki partileri kapatmanın, hem de başörtüsünü yasaklamanın münasebetleri ortasında yer aldığını biliyoruz.
Yıllarca Tayyip Erdoğan’ın “Demokrasi bir tramvaydır, gittiğimiz yere kadar masraf, orada ineriz” ya da “Demokrasi hedef değil araçtır” sözleri “demokrasiye inançsızlık” münasebeti olarak kullanıldı ve önü kesilmek istendi.
Bugün bu münasebetler Ak Parti iktidarında bir diğer siyasi hareket için kullanılıyor.
Ak Parti iktidara geldiğinde partileri kapatılan iki alan vardı: İslami alan, Kürtlük alanı.
İslami alan için son kapatma davası 2008’de Ak Parti için devreye sokuldu ve Ak Parti tabir yerindeyse ipten döndü.
Bugün devlet Ak Parti’nin elinde. İslam alanı epey rahatlamış gözüküyor.
Ama Kürtlük alanı rahat değil. Devlet bir dönem “Kürtlük alanı” diye bir şey bırakmama siyasetini izledi. Bu başarılı olmadı. Yaptırımlar uygulandı, başarılı olmadı. Hatta bu yaptırımlar (yaptırım çok yumuşatılmış bir söz, baskı var, zulüm var hatta) “Kürtlük bilinci”ni daha canlı hale getirdi.
Burada bir parantez açarak, Kürtlük alanının “terörle iltisaklı” hale geldiğini bir vakıa olarak not etmemiz gerekiyor. Bunun devletin Kürtlük alanı ile ilgisini daha sorunlu hale getirdiğini de not etmeliyiz.
***
Ak Parti bu alana devletin klasik yaklaşımından farklı davranarak, bir “Çözüm arayışı” içine girdi. Yer yer terör örgütü ile pazarlık imajı kazanan bu süreçte yanlışlar da yapıldı. Daha sonra ise işe, Amerikan fitnesi başta olmak üzere tabir yerinde ise Ecinniler karıştı ve bu süreç akamete uğradı. Üstelik sürece Suriye fitnesi eklendi. Bunda Ak Parti’nin kabahati yok.
Gelinen noktayı Ak Parti nasıl okuyor, sorusu sorulmalı.
Eski devlet reflekslerinin neresindeyiz, üzere bir soru üzerinde düşünülmeli.
Şu anda yapılanların en çok Bahçeli ve Perinçek’i heyecanlandırmasının manası sorgulanmalı.
“Kürtlük bilinci”ni ne yapacağız, sorusu da en hayati sorular ortasında.
Bölge insanına “Sen istediğini seç ben de vazifeden alayım, benim istediğimi seçinceye kadar bu demokrasi oyunu bu türlü devam edecek” yollu bir bildirinin şu ân’ın bildirisi haline geldiği bir gerçek. İktidar peş peşe uygulamalarla bu türlü bir usulü çıkar yol üzere gördüğü algısını oluşturuyor. Buradan nereye varılacak, bu sorgulanmalı.
Ak Parti devletin bütün toplumsal alanlarla yaşadığı sorunları rehabilite etme iradesini taşıyordu. Şu anda yola çıkarkenki tezlerinin neresinde, buna bakmalı.
“HDP Kandil ile iltisaklı” yaklaşımı şu sıralar en çok tüketilen tema. Bir orta yüzde 13’e varan oya ulaşmış bir parti HDP. Adaylar bu partinin bünyesinden çıkıyor. Ne yapacaksınız bu kitleyi? Türkiye’nin her tarafına yayılmış bu kitleyi?
HDP’yi bir “Suç örgütü” olarak görmekle hangi sorun çözülecek? Devletin zihninde, bu kitlenin entegrasyonu yolunda tüm ihtimaller tükendi, yalnızca siyaseti zorlayan, hukuku zorlayan “yaptırımlar” mı kaldı?
Türkiye şu anda “büyük kitleler halinde hatalı alan oluşan” bir ülke. Nasıl çıkacak bu türlü bir iklimin içinde toplumsal barış?
Benim cevaplarım var ancak, devletin (En çok da Ak Parti’nin) bu sorulara baş yormasını da istiyorum.
