Karar yazarı Yıldıray Oğur, “iktidara ve onun sunduğu imkanlara yakın, zenginleşmiş bir AKP nomenklatura sınıfı olduğunu” belirterek, iki farklı muhafazakâr hayat dünyası olduğuna dikkat çekti.
‘Vasat bir ramazan kolisinin’ 790 lira tuttuğuna vurgu yapan Oğur, “Bu Ramazan kolisinin fiyatı, muhafazakar orta üst sınıfların İstanbul’daki favori lokantalarında bu Ramazan kişi başı bir iftar menüsü için verilecek sayıların biraz altında” dedi.
Oğur, “Bu iki dünya ortasındaki kopukluk geçen hafta birinci örnekleri gelmeye başlayan tarikat ve cemaatlerin seçim açıklamalarında da görünür oldu. Anlaşılan bir vakitler mütevazi kaidelerde hizmetlerini veren, kurban derileriyle ayakta kalmaya çalışan, daima kaynayan çorbadan öbür ikramları olmayan birtakım tarikatlar ve cemaatlerin karar vericileri de artık bu yeni muhafazakar nomenklatura sınıfının mensubu” ifadesini kullandı.
Oğur, yazısında şu tabirleri kullandı:
“Nomenklatura sınıfının ürettiği din, iman, bayrak, ezan, büyük Türkiye, dış siyasette başkan ülke kıssasını, muhalefeti dış güçlerin maşası, ezeli ve ebedi düşman olarak gösteren propagandayı süt alırken birkaç kere düşünen, zelzeleden sonra büyük devletimizi günler sonra görebilmiş alt-orta sınıf muhafazakarlar da heyecanla tüketiyor.
Çünkü yıllarca dinin ve dindarların örselendiği, Meclis’ten, üniversitelerden başörtülü bayanların kovulduğu bir ülkede namaz kılan Genelkurmay Başkanı’nın, Kuran okuyan Cumhurbaşkanı’nın, başörtülü yargıçların, sabah namazına gidilen Ayasofya’nın ve emsal nimetlerin karşısında yolsuzluktan, fakirlikten, devletin geç kalmasından şikayet ederek kimse şükürsüz olmak, “düşman”a fırsat vermek istemiyor.
Ramazan kolisi doldururken bir işe yaramasa da, pide fiyatlarına bir yararı olmasa da yılların mağdurluğunun yerini almış devletin öz gerçek sahipliği mağrurluğu hissi hala heyecan veriyor.
Özellikle yıllarca bu mağdurluğu yaşamış orta yaş üstü jenerasyon bu mağrurluktan vazgeçmek istemiyor.
Yeni jenerasyonlar içinse, kırılacak cep telefonunun yenilenme ihtimalinin her yıl biraz daha düşmesi üzere daha elle tutulur sorunlar var. O yüzden halkın başına çay atan, sarsıntı görmüş ülkeyi bile azarlayan başkanlara karşı sadakat hissi duymuyorlar.
Ama herhalde iki muhafazakâr mahalle bu sene tıpkı Ramazan’a girmiyor. İftar sofralarının rahmeti bu yıl tabiatıyla gelmeyecek. Sofrada olamayan nimetlerin boşluğu verilen nimetlere şükrü zorlaştıracak. Ülkenin bir yarısında yıkılan minarelerden ezan sesleri yükselmeyecek, günlerce çaresizce enkaz altlarından kurtarılmayı beklemiş sevdikleri olmadan boğazdan lokmalar güç geçecek.”
