Nawal Al Maghafi
BBC Arapça
Londra da 15 yıl evvel 23 yaşındaki bir öğrencinin vefatından saatler sonra kastamonu escort Yemen e kaçan bir milyarderin oğlu bu vefatta üstlendiği rolü birinci sefer BBC ye itiraf etti
23 yaşındaki Martine Vik Magnussen in cesedi Londra nın merkezindeki Great Portland Caddesi ndeki kayseri escort bir bodrum katında moloz yığınının altında bulunmuştu
Londra Metropolitan Polis Teşkilatı nın en çok arananlar listesinde bulunan ve hakkında memleketler arası yakalama buyruğu bulunan Faruk Abdülhak yaşananlarla ilgili olarak polisle Kıbrıs escort hiç konuşmadı
Abdülhak BBC ye yaptığı açıklamada Vik Magnussen in bir seks kazası sonucu öldüğünü söyledi
Martine’nin cesedi bulunduğunda, ben de öğrenciydim, ve Yemenli olduğumdan, bilhassa baş kuşkulu Yemenli olduğu için, olayla ilgili haberleri şoke edici buluyordum.
2011’de BBC’de gazeteci olarak çalışmaya başladığımda, takip ettiğim haberlerden biri de buydu. En önemli maksat, kızlarının mevtini memleketler arası hukukun verdiği bir imtihan olarak gören Martine’in ailesi için karşılıklar bulmaktı.
Ancak Faruk Abdülhak ile temas kurabilmeyi en sonunda geçen yıl başarabildim.
Abdülhak ile temasım toplumsal medyada başladı.
Yıllar boyunca yüzlerce gazeteci Abdülhak ile görüşmek istemiş, fakat hepsini görmezden gelmişti.
Ama ikimizin de Yemenli olması, itimadını kazanmama yardımcı oldu.
Mesajlaşmaya başladıktan 10 gün sonra, bir dizi itirafın başlangıcı olacak birinci bildirisini yolladı.
“Gençken bir şey yaptım, bir hataydı” diye yazdı.
Bana beş ay boyunca yolladığı binlerce bildiri ve yüzlerce sesli bildiride, Martine’in ismini bir defa bile kullanmadı ve vefatına atıfta bulunmadı.
Hep “olay” ya da “kaza” demeyi tercih etti.
Ancak otopsi, Norveçli öğrencinin nasıl bir şiddet sonucu öldüğünü açıkça ortaya koyuyordu.
Ölüm nedeni “boyuna basınç” diye açıklanmış ve bunun “boğularak öldürülmüş olabileceği manasına geldiği” belirtilmişti.
Martine’in bedeninde 43 kesik ve sıyrık vardı ve bunların “birçoğunun bir hücum ya da uğraş sırasında alınmış tipik yaralanmalar” olduğu söylenmişti.
Kahire’ye giden bir uçakla İngiltere’den kaçmıştı
Faruk ve Martine, Londra’daki Regent’s İktisat Okulu’nda okuyordu ve Martine Londra’da bir bankacı olmayı umuyordu. Arkadaşları Martine’i son olarak 14 Mart 2008’in birinci saatlerinde, Mayfair semtindeki lüks Maddox gece kulübünde görmüştü. Faruk ile birlikte imtihanlarının sona ermesini kutluyorlardı.
Martine’in arkadaşları, Faruk’un daha sonra Great Portland Caddesi’ndeki dairesinde eğlenmeye devam etmeyi önerdiğini anlattı. Yorgun oldukları için gitmek istemediler lakin Martine geceye devam etmek istiyordu.
Güvenlik kameraları Martine’i 02:59’da gece kulübünden çıkarken gösteriyordu. Fakat daha sonra neler yaşandığına şahit olan yok. Martine, güneş doğarken ölmüştü. Lakin cesedi 48 saat sonra bulundu.
Faruk bu sırada Kahire’ye giden bir uçakla İngiltere’den kaçmıştı. Sonra da babasının özel jetiyle Yemen’e geçmişti. Faruk’un avukatı saf olduğunda ısrar ediyordu.
Faruk rastgele bir Yemenli değil. ABD ve Mısır’da büyüyen Faruk, Yemen’in en güçlü ve en güçlü adamlarından biri olan Shaher Abdülhak’ın oğlu. Babası, şeker, meşrubat, petrol ve silah ticaretiyle bir imparatorluk kurmuştu ve devrin Yemen Cumhurbaşkanı Ali Abdullah Salih’in yakın dostuydu.
Faruk ile birinci konuşmaya çalıştığım 2011’de Yemen’de aylarca onu aramıştım. Lakin yetkililerin haberden vazgeçmem konusunda uyarmalarının akabinde ülkeyi terk etmek zorunda kaldım.
Şubat 2022’de olayı bu sefer Londra’dan yine ele almaya karar verdim. Faruk’un babası ölmüş, Cumhurbaşkanı Salih de misyonu bırakmıştı. Artık Faruk ile görüşmenin mümkün olup olmayacağını merak ediyordum.
Ancak kolay olmayacağını da biliyordum. Bir arkadaşım aracılığıyla telefon numarasını bulduktan sonra, kısa bildiriler ve çeşitli toplumsal medya uygulamalarından bildiriler yollasam da cevap alamadım. Sonra arkadaşım Snapchat kullandığını fark etti.
Bu uygulamadan ileti yolladım ve çabucak cevap verdi. Birinci sorusu nereli olduğumdu. Orada yaşadığını düşünerek, Yemen’de büyüdüğüm lüks semtin ismini verdim. Haklıydım, çabucak ilgisini çekmeyi başardım.
Şimdi onunla bir diyalog kurmalıydım. Sıkıntı itimadını kazanmaktı. Mesleğimi bilhassa hiç saklamadım. Birinci temasımızda ona gazeteci olduğumu söyledim.
İlk konuşmalarımız yaşadığımız misal tecrübeler üzerineydi. Fevkalade servetine karşın, birçok açıdan ortak noktalarımız vardı. İsviçre’de birebir yerlerde kayak yapmış, milletlerarası okullarda okumuştuk. Londra’da gitmeyi sevdiğimiz yerlerden bahsettik.
Sonraysa, açılmaya başladı.
Mesajında, “Gençken bir şey yaptım ve bir hataydı” dedi:
“Sana gerçek adımı söyledim, orada olan bir şey yüzünden İngiltere’ye gidemiyorum.”
“Tek endişem, bana bir muharrir ve gazeteci olduğunu söylemiş olmam.”
“Konuşmam gereken tahminen de son insan sensin.”
Bana bu kadar süratle güvenmesi şaşırtan görünebilir.
Ancak Faruk’un fevkalade izole bir ömür sürdüğünü akılda tutmak gerek. Ailesinin tümü Yemen’in dışında yaşıyor. Buna, yıkıcı iç savaştan kaçan eski eşi ve kızı da dahil. Lakin tutuklanma korkusu nedeniyle hiçbirini ziyaret edemiyor.
Soruşturmam sırasında konuştuğum arkadaşlarının hiçbiri, kaçmasının akabinde ondan haber almamıştı.
Ancak o periyot Martine’in mevtini okuduklarında şoke olduklarını, Faruk’un bu türlü bir şey yapmış olmasına inanamadıklarını söylüyorlardı.
“Yaşanan şanssız kazadan çok pişmanım”
Şimdiyse Faruk, daha fazlasını paylaşmak istiyordu.
BBC’de çalıştığımı ve bu olayla ilgili haber yapmak istediğimi bilhassa söyledim.
Şaşırtıcı bir formda bu onu konuşmaktan vazgeçirmedi.
Daha evvelki bildirilerinde bahsettiği “büyük pişmanlıklarını” açıklamasını istedim. Şöyle yanıtladı;
“1: Yaşanan bahtsız kazadan çok pişmanım. 2 Buraya, Yemen’e geldiğim için pişmanım. Kalıp bedelini ödemeliydim.”
Martine’in arkadaşları Nina Brantzeg ve Cecilie Dahl, öldüğü gece onunla birlikte Maddox gece kulübündeydi. Cecilie Faruk’u evvelden tanıyordu ve arkadaş olduklarını söyledi. Lakin o gece farklı göründüğünü anlattı. Martine ile birlikte fotoğraflarını çektiklerinde sonlanmıştı, lakin Martine farklı bir durum olduğundan habersizmiş üzere görünüyordu.
Martine’in arkadaşlarından bir oburu Thale Lassen, Faruk’un daha evvel bir kere Martine’i öpmeye çalıştığını, Martine’in ise Faruk’a onunla ilgilenmediğini söylediğini anlattı.
Lassen, aslında Martine’in, kentin merkezinde olduğu için sık sık Faruk’un dairesinde kaldığını belirtti.
CCTV manzaralarında de gece kulübünden kol kola çıkıyorlardı.
Martine sonraki gün konuta dönmeyince arkadaşları kayıp bildiriminde bulundu.
Ancak birileri Faruk’un Facebook hesabını sildiğini fark ettiğinde polis sıkıntıyı ciddiye almaya başladı. Faruk’un dairesini aradılar ve kısa müddette Martine’in, apartmanın bodrumundaki yarı çıplak cesedini buldular.
Faruk bu sırada İngiltere’den kaçmıştı. Polis, Londra’dan tarifeli bir uçuşla Kahire’ye gittiğini biliyordu, lakin kaçışının detaylarına sahip değillerdi.
“Sanki bir şeyler kullanmış gibiydi”
Faruk’un Londra’daki en yakın arkadaşlarından birini bulmayı başardım.
Samir (asıl ismi değil) 14 Mart gününün birinci saatlerinde Faruk’un kendisini arayıp, hemen nakit paraya muhtaçlığı olduğunu söylediğini belirtti.
Hemen Kahire’ye gitmesi gerektiğini ve kredi kartlarının çalışmadığını anlattı. Samir, para çekmek için dışarı çıktığında, Faruk’un konutundaki kanepede uyuyakaldığını ve yüzüne buz üzere soğuk su döktükten sonra uyandırabileceğini söyledi.
Samir, “Sanki bir şeyler kullanmış gibiydi” dedi.
Faruk’un Kahire’ye giden birinci uçağa bilet aldığını belirtti.
Bundan sonraysa babasının oğlunu, Faruk’un daha evvel hiç yaşamadığı, lakin iade edilmesinin mümkün olmadığı bir yere, Yemen’e götürdüğünü biliyoruz.
Bu mevzuyu, Faruk’un babasının arkadaşlarından biriyle, Ürdünlü iş insanı Abdülhey El Mejali ile de konuştum.
El Mejali, “Oğlu İngiltere’ye gidip mahkemede kendisini savunmak istiyordu. Lakin babası, Yemen’de kalmasını istedi” dedi.
O devir olayı soruşturan polis grubunun başındaki Jessica Wadsworth, Faruk’un kaçtığını fark ettiklerinde çok üzüldüğünü söylüyor.
“Tabii bahtı kaçırdığımız için üzüldük. Başladıktan üç, dört gün sonra zanlının ele geçirilemeyeceğini anladığınız bir cinayet soruşturması hiç yürütmemiştim.”
“Yasal açıdan bitik durumdayım”
Polis, Martine’in ailesinin Norveç’ten gelen uçağı iner inmez onlarla buluştu.
Babası Odd Petter Magnussen yaşadığı yıkımı bana, “Bir ebeveyn olarak hayatımın en güç anıydı. Neredeyse fizikî olarak parçalanmış üzere hissettim” diye anlattı.
Aradığı adaleti bulamayan Odd Petter, 2010’da Kraliçe Elizabeth’e bir mektup yazdı ve Kraliçe mektubu, devrin Londra Belediye Lideri Boris Johson’a iletti.
Petter, birkaç defa İngiliz hükümetinden olayı çözme taahhüdü aldı. Son 12 yıldır nizamlı olarak Petter ile görüştüm ve daima kızının başına neler geldiğine dair soruların cevaplarını bulma kelamı verdim.
Ve artık nihayet, Faruk’un o gece neler yaşandığına dair tabirlerini duyma fırsatım vardı. Yazışmaya başlamamızın birinci ayında, sahiden neler yaşandığını sormaya başladım.
N: “Bana neler olduğunu anlatmak ister misin?”
F: “Ne oldu bilmiyorum, her şey bulanık.”
F: “Bazen bir şeyler hatırlıyorum.”
F: “Belli bir bayan parfümü kokusu alırsam, rahatsız hissediyorum.”
Sonunda Faruk ile telefonla da konuştum. İngiltere’ye gelip, Martine’in vefatıyla yüzleşip yüzleşmeyeceğini sordum.
“Adaletin yerini bulacağını düşünmüyorum” dedi.
“İngiltere’deki isimli sistemi çok taraflı buluyorum. Bir Arap ve güçlü birinin oğlu olduğumdan beni ibret olsun diye cezalandırmak isteyecekler. Bunun için çok geç artık.”
Faruk ile yüz yüze konuşabilmek için Yemen’e uçtum. Lakin oraya vardığımda, bana yalnızca kendi meskeninde buluşabileceğimizi söyledi. Bu riski almaya hazır değildim.
Martine’in babasının çaresizce neler olduğunu bilmek istediğini söyledim.
Bir telefon konuşmamızda, “Bir erkek, bir insan, ahlaklı biri olarak birinin bunu yapması gerektiğini düşünüyorum” dedi.
Ancak çabucak akabinde, “Bazı şeylerin söylenmemiş olması daha güzel. Gerçek şu ki, neler olduğunu hatırlamıyorsam, nitekim söyleyecek bir şey yok” diye de ekledi.
Londra’ya döndüğümde, yeniden gerçeği bulmaya çalıştım ve sürekli neler olduğunu öğrenmek istediğimi söyledim.
Sonra karşılık verdi: “Sadece bir kazaydı. Menfur bir durum yok. Yalnızca bir seks kazası.”
Daha sonra, “Kimse bilmiyor, zira ben de neler olduğunu pek hatırlayamıyorum” dedi.
“Niye?” diye sorduğumda ise tek sözle yanıtladı: “Kokain.”
Ona burada bir avukatla görüşüp görüşmediğini sordum. Görüştüğünü söyledi.
“İnan bana, yasal açıdan bitik durumdayım. Zira ülkeden kaçtım ve cesedin yeri değişti.”
Niye cesedin yerini değiştirdiğini sorunca da, “Hatırlamıyorum” dedi.
Teslim olmayı düşünüp düşünmediğini sorunca ise, avukatlarının teslim olmamasını tavsiye ettiğini, zira “en ağır cezayı” alacağını söylediklerini belirtti.
“Çok geç Nawal.”
Görüşmelerimizde birçok kere, kayıt altında bir söyleşi yapıp yapamayacağımızı sordum fakat reddetti.
Martine’in babasına Faruk ile görüşmelerimizi aktarma vakti gelmişti.
Odd Petter için telefon görüşmelerini dinlemek çok zordu. Kızını öldürdüğünden şüphelenilen adamın sesini birinci defa duyuyordu.
“Ailemizle empati kurmadığı çok net. Rastgele bir pişmanlık belirtisi de yok” dedi.
Ancak Faruk ile yeni bir irtibat kanalı olmasının, gelişme kaydedileceği umudu verdiğini belirtti:
“Uzun vadede bir tahlil olabileceği konusunda optimistim. Zira onunla konuşabiliyoruz. Bu olayda tahlil olacağı konusunda her zamankinden daha inançlıyım. Bunun benim ahlaki şartlarımda olmasını umuyorum.”
Faruk’a ne söylemek istediğini sordum:
“İngiltere’ye dön. Martine’e ne olduğunu anlat. Bunu yalnızca Martine değil, ailemiz de hak ediyor.
“Burada yapılacak tek gerçek şey, hem bizim hem de senin için bahsin açıklığa kavuşturulması.”
