Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, 14 Mayıs Cumhurbaşkanlığı Seçimleri’ne değindi. Özkök, “Seçimi ister Erdoğan kazansın, ister Kılıçdaroğlu… Güçlü tek adam rejimi artık ‘mümkün değildir…” yorumunu yaptı.
Özkök’ün “Şu artık kesin, 14 Mayıs akşamı ‘güçlü külliye’ devri bitiyor” başlıklı yazısı şöyle:
Şu artık kesin, 14 Mayıs akşamı ‘güçlü külliye’ devri bitiyor
En ciddisinden, daha az ciddisine bütün anketlere baktım. Tek tek inceledim.
İyi bir trend okuyucusuyum…Trendleri gördüm…
Seçime 45 gün kala kesin sonucu şimdiden açıklayabilirim…
14 Mayıs akşamı yahut en geç haziran akşamı “Güçlendirilmiş Başkanlık Hükûmeti” rejimi bitiyor…
Güçlü tek adamın son seçimi olacak
Yerine gelen yeni rejimin ismi şu:
“Zayıflatılmış Başkanlık Hükûmeti Sistemi…”
İsterseniz buna “İktidarsızlaştırılmış Yarıbaşkanlık Sistemi” de diyebilirsiniz.
İleride Altılı Masa’nın istediği “Güçlendirilmiş Parlamenter Sistem”e geçemezsek, 14 Mayıs’tan itibaren Türkiye artık bu rejimle yönetilecek.
“Güçlü tek adam” gidecek…
Yerine “ gücünü parlamentodaki ortakları ile paylaşan başkan” gelecek…
Bundan kendim kadar eminim…
Kazananı bilmiyorum fakat kaybeden kim söyleyeyim
Tabii kazanının kim olduğunu da söylememi isteyeceksiniz…
Şu yanıtı vereceğim:
Seçimi ister Erdoğan kazansın, ister Kılıçdaroğlu…
Güçlü tek adam rejimi artık “mümkün değildir…”
Sandıktan kim çıkarsa çıksın, oturacağı koltuk artık ona “Beni halk seçti, ulusal irade benim, istediğimi yaparım” diyebilme ve o denli davranma imkanı, hakkı ve gücü vermeyecek.
Ayrıca seçilse bile bunun Erdoğan’ın son periyodu olacağını da unutmayalım.
Seçilirse artık önünde iki yol kalacak:
Ya düzgünce despotlaşacak…Bu da ona karşı olan cepheyi daha da genişletecek.
Ya da halkın anketlere nazaran kendisine karşı olan yüzde 60’ı ile barışacak.
Külliye periyodunun sona erdiğini gösteren birinci işaret şimdiden geldi
Her ne olursa olsun… 2018 yılında büyük tantana ile geçtiğimiz
“Güçlendirilmiş Başkanlık Hükûmeti” sistemi zati doğal olmayan ömrünü tamamlamıştır.
Bunu birinci anlayan da bürokrasi ve adalet sistemi olacaktır.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın HDP kararından sonra birtakım Anayasa Mahkemesi üyelerini arayıp, sitem etmesi, adaletin daha şimdiden bunu anlamaya başladığını gösteren birinci işarettir.
Tek adamı bitiren seçim değil yüzde ’50 artı teğin küsürü’ oldu
Neden derseniz?
Cumhurbaşkanı için “Yüzde 50 artı 1’le” seçilmesi zorunluğu getiren bu ucube sistem duvara toslamıştır.
Üstelik bu sistem daha seçime gitmeden bitmiştir. Küçük bir test yapın…
Bir tarafa “Türkiye nasıl makus yönetilir” diye yazın…
Karşısına da bugünkü idarenin iktisattan, dış siyasete, adaletten, insan haklarına, bayan haklarına, halka hesap vermeme kibrinden, akraba, yandaş kayırmacılığına ve partizanlığa kadar her icraatını alt alta yazın.
Artık açıkça demokrasi dışı bir rejime dönüşen bu sistemin iflasını görebilirsiniz.
Türkiye’nin hâlâ ortak aklı varsa, bu ucube sistemden bir an evvel kurtulmalıdır.
Bu AKP’nin de kurtuluşu olacaktır.
Demokrasinin ve ulusal iradenin en güçlü olduğu iki özel gün
Şimdi geleyim neye dayanarak bu türlü bir sonuca vardığıma…
Biraz geriye dönelim.
24 Kasım 2011…
Türkiye parlamenter sistemle yönetiliyor.
O gün TBMM İstanbul Mukavelesi’ni görüşüyor.
Türkiye’yi bayan hakları konusunda uygar ülkeler ortasına sokacak olan mukavele TBMM’de 246 oyla geçiyor.
Bu sözleşemeye kimler oy verdi bir bakalım:
AKP, CHP, MHP…
Üç partinin üzerinde bu kadar geniş bir mutabakata vardığı tek karardı.
Sözleşmenin geçmesi için en çok AKP’li bayanlar çalıştı
(*) Kontrat Meclis’e Başbakan Tayyip Erdoğan’ın imzasıyla gönderildi.
(*) Sürecin hızlanması için en çok çalışanların başında devrin Aile ve Toplumsal Siyasetler Bakanı Fatma Şahin vardı.
(*) Teklifi görüşüp, karara bağlayan Kadın-Erkek Eşitliği Kurulu’nun lideri AKP milletvekili Azize Sibel Gönül’dü…
(*) Kararı oy birliği ile kabul eden Dışişleri Komitesi’nin başında AKP milletvekili Volkan Bozkır vardı.
(*) Mukaveleyi birebir gün jet süratiyle Meclis’e indiren TBMM Lideri AKP milletvekili Cemil Çiçek’ti…
(*) Bu süreç içinde mukavelenin geçmesi için en büyük çabayı gösteren bayan derneklerinden biri, başında Başbakanın kızı Sümeyye Erdoğan’ın bulunduğu “KADEM’di” (Kadın ve Demokrasi Derneği) .
TBMM’yi tepeye taşıyan oylar nereden geldi?
Sözleşme o gün oturuma katılan milletvekillerinin, (sadece bir çekimser) tamamının oyu ile geçti.
Çekimser oy kullanan milletvekili, sonraki gün ‘Yanlış tuşa basmışım’ diye oyunu Evet’e çevirdi.
O veren partilerin seçimde aldığı oy yüzde 90’dan fazlaydı.
Yani Türkiye’nin merkezindeki iki parti ve farklı özelliğe sahip milliyetçi bir parti daha…
Kısaca bu mukaveleyi, Türkiye’nin en az yüzde 65’ini temsil eden merkez seçmeninin iradesi Meclis’ten geçirmişti.
“Konsensüs” nedir derseniz işte bu…
Gerçek “Toplumsal mutabakat” nedir derseniz, o da bu…
Güçlü başkanlık rejiminin tabana vurduğu çok özel gün
Peki bu kontrat kaç oyla uygulamadan kaldırıldı?
Tek…
Yani oylama bile olmadı.
Düşünün TBMM’nin, bütün partilerin takviyesi ile bayanlara verdiği üniversal haklar, güçlü liderin bir gece kararnamesi ile ellerinden alındı.
Sizce bu nedir?
Parlamentonun iflası mı?
Yoksa Güçlendirilmiş Başkanlık Sistemi’nin “Tek Adam, Tek Parti Rejimi’ne” dönüşerek iflası mı?
Güçlendirilmiş Başkanlık Rejimi, sonunu hazırlayan birinci büyük darbeyi o gece aldı.
Yani güçlendirilmiş liderin kendini en güçlü, en tepede hissettiği gece…
Demokratik parlamentonun ve ulusal iradenin öteki zirvesi
Yine geriye, 20 yıl önceye dönelim.
1 Mart 2003…
Türkiye, tahminen de İkinci Dünya Savaşı’ından bu yana en kıymetli ve en kritik kararını alacak.
TBMM, İkinci Irak Savaşı’nda Amerikan askerinin Türkiye üzerinden savaşa girmesine müsaade verip vermemeyi tartışıyor.
Bir manada savaşa girip girmemeyi…
Dönemin Başbakanı Abdullah Gül…
Ama iktidarın lideri o sırada Meclis dışında olan Tayyip Erdoğan…
Erdoğan bu tezkerenin geçmesini istiyor.
TBMM Liderli kürsüsünde AKP kurucusu ve o hareketin manevi ağabeylerinden Bülent Arınç var.
Türkiye kimlerin oylarıyla savaşa girmeyeceğiz dedi?
Türkiye’nin seçilmiş Meclis’i o tezkereyi reddediyor.
TBMM’nin en güçlü olduğu anlardan biridir o gün.
Yani Türkiye parlamenter sisteminin ve gerçek ulusal iradenin doruğuna , gücünün tepesine çıktığı andır.
Tezkere o gün kimlerin oyu ile reddedilmiştir?
AKP, CHP ve HDP’lilerin…
Bu üç partinin aldığı oy, Türkiye’nin neredeyse yüzde 80’ine eşittir.
Demek ki, o gün “Külliye Rejimi” geçerli olsaydı, Türkiye savaştaydı…
|
Hazır olun 14 Mayıs akşamı şu tabloyla karşılaşacağız Gelelim 14 Mayıs akşamına… Bu seçimde iki merkez partinin, yani AKP ve CHP’nin alacağı oy ölçüsü şimdiden aşikâr: İkisinin oyunun toplamı yüzde 60 olacak. Buna bir öteki merkez parti Yeterli Parti’yi eklerseniz, eder yüzde 70.. Yüzde 10 alan HDP’yi de eklerseniz yüzde 80… MHP ile birlikte yüzde 85… Yüzde 85 orada ancak rejimin bahtını kim belirleyecek? Ama bu seçimin mukadderatını kim belirleyecek? Türkiye’nin yüzde 85’i mi… Yoksa, her biri 1 yahut 2 küsurlu ona yakın parti mi… Şu an için Muharrem İnce’nin konumunu ele alın… Anketlere bakarsanız, alacağı küçük oyla dahi Türkiye’nin şu anki muazzam değişim isteğini bir hezimete dönüştürebilecek güce ulaştı.… Yüzde 70’in bayana verdiği hakkı yüzde 1 geri alacak o denli mi? Ya AKP? Onun durumu farklı mı? İstanbul Sözleşmesi’ni Meclis’ten geçirme onurunu taşıyan parti, bir anda bayanların aldığı bütün hakları geri alma hareketinin taşeronu haline geldi. Düşünün o kudretli iktidar partisi, Hüda-Par üzere bayan düşmanlığı Taliban düzeyindeki bir parti ve Yine Refah üzere, ne oy alacağı; alacağı oyun yüzde sıfır küsur mu, yoksa 1 küsur mu olacağını bilemediğimiz, babadan oğula miras bir parti de, tescilli bayan hakları aykırılığını iktidara ve Meclis’e taşıyan trene alacak. Hatta o trenin lokomotifi olmasına bile müsaade verecek. Rejimin geleceğini hangi yüzde 1 küsur belirleyecek O nedenle şimdiden söylüyorum. Güçlendirilmiş Başkanlık Sistemi fiilen sona ermiştir. Şimdi asıl soru şu: Başkanı seçtirecek “Yüzde 50 artı 1’in” o meşum 1’i nereden gelecek? Kafa keseceğini söyleyen, bayanın nafaka hakkını bile elinden almaya tam teşebbüste bulunan, kendi üzere inanmayan, ibadet etmeyen herkesi ‘Kafası kesilmesi gereken”, domuz bağı ile öldürülmeye müstahak bir zındık sayan bir yüzde 1 mi? Yoksa daha fazla toplumsal adalet, bölüşüm isteyen; daha çevreci, bayana daha saygılı bir yüzde 1 mi… İnşallah ikincileri olur. Yoksa merkezin yüzde 60’ını oluşturan partiler akıllarını başlarına toplamazsa, gelen sistemin ismi “Yüzde 1 istibdadıdır…” Peki küçük partilerin hiç mi kelam hakkı olmasın? Olsun alışılmış. Elbette Meclis’te temsil edilsinler. Elbette oylarına uygun milletvekili çıkarsınlar. Ama yüzde 1 küsur oyla, bayanlara verilmiş nafaka hakkını bile elinden alabilecek bir gücü sahip olmasınlar. Sahip oldukları yüzde 1’i, koskoca bir merkez partiyi bayan hakları konusunda rehin alacak bir güce çeviremesinler. Ya demokratik temsil diyorsanız… O adil temsil lakin parlamenter sistemde mümkün olabilir. Seçilmek için ne değerine olursun olsun yüzde 50 artı 1’e muhtaçlığı olan bir başkanlık sistemi değil. Güçlü liderler 14 Mayıs akşamı şu soruyu soracak O yüzden eminim 14 yahut 28 Mayıs akşamı bu ülkenin merkez partileri olduğunu tez eden partilerin başkanları kendi kendilerine şu soruyu soracaklar: “Değdi mi?” ‘Başkanı güçlendirelim derken, koskoca ülkenin sağduyulu bütün merkezini iktidarsız, takatsiz, güçsüz hale getiren bu ucube rejimi nasıl yarattık?’ Yeni rejimimiz, yeni güçlü liderimize ve hepimize güzel olsun… Ama şurası kesin 14 Mayıs’tan itibaren bu ülkeyi yalnızca Külliye’nin duvarları ortasından yönetim etmek mümkün olmayacak.
|
