Karar muharriri Taha Akyol, Barış bildirisine imza atan akademisyenler hakkında hah ihlali kararı veren Anayasa Mahkemesi (AYM) üyelerine hakkında yapılan tenkitlere karşı çıktı. Akyol, “Yargıçlarının vatanseverliğini sorgulamak kimsenin haddi değildir” dedi.
Anayasa Mahkemesi, “Bu Suça Ortak Olmayacağız” başlıklı bildiri nedeniyle mesleklerinden ihraç edilen, haklarında disiplin cezaları verilen, “terör örgütü propagandası” hatasından dava açılarak mahpusa mahkûm edilen ve kimileri cezaevine konulan akademisyenlerin kişisel müracaatları hakkında ‘hak ihlali’ kararı vermişti. Kararın akabinde kimi gazeteler AYM üyelerini suçlamış bir küme akademisyen de karşı bildiri yayınlamıştı.
Akyol verilen karara dönük yansılara karşı çıktı. Karar gazetesinde, “Anayasa Mahkemesi hain mi?” başlığıyla bir yazı kaleme alan Akyol şunları kaydetti:
Anayasa Mahkemesi’nin ‘Barış Akademisyenleri’ denilen kümenin bildirisi hakkındaki kararını biliyorsunuz. 8 üye bildirinin kabahat sayılmasını hukuka uygun buldu; öbür 8 üye “hak ihlali” olarak gördü.
Başkan Zühtü Arslan da “hak ihlali” deyince, karar bu istikamette çıktı.
Önce şunu belirteyim; öteden beri çeşitli kararlarını eleştirdiğim Anayasa Mahkemesi hukuk devletinin en temel kurumlarından biridir. Yargıçlarının vatanseverliğini sorgulamak kimsenin haddi değildir.
AYM’nin kararları hukuk lisanıyla elbette eleştirilir ama yargıçları hakkında “terörle çabayı sekteye uğratma ve ülkemizi karalama” imasında bulunmak olağanüstü yanlıştır, ağır bir bühtandır. Bir hukukçu olarak bunu reddediyorum.
“Çözüm süreci”
‘Çözüm Süreci’ denilen periyotta, PKK silah ve patlayıcı yığınağı yaptı, hendek ve tüneller kazdı, “şehir örgütlenmesi”ni kökleştirdi. Böylelikle Suriye’deki “Rojava Devrimi”ni Türkiye’ye taşıyacaktı! PKK bu silahlı altı yapıyı ve militan örgütlenmesini o süreçte hükümetin göz yummasıyla yaptı! Bu benim tezim değil, o zamanki yetkililerin resmî açıklamalarıdır.
Bugün Anayasa Mahkemesi’ni neredeyse ihanetle suçlayanlar o vakit bir tenkit, bir ihtar yaptılar mı bilmiyorum lakin ben şöyle yazılar yazmıştım:
“Süreç bozulmasın diye devletin bir ölçüde hareketsiz kaldığı bugünkü ortamda, evet çok şükür şehit cenazeleri gelmiyor, gençler ölmüyor ancak PKK’nın daha büyük bir tehdit haline gelmeye yöneldiğini gözden kaçırmamak gerekir…”(Hürriyet, 16 Temmuz 2013)
Nihayet devlet, elbette haklı olarak 24-25 Temmuz 2015’te operasyon başlattı.
Maalesef şehitler ve sivil kayıplar verildi, sokağa çıkma yasağı ilan edildi, yerleşim üniteleri boşaltıldı, büyük mağduriyetler oldu…
Fakat silahlı, bombalı, bubi tuzaklı, hendekli, tünelli terör yapılanması diğer nasıl çözülebilirdi?!
Unutmayalım ki devletin bu operasyonlarının “tedbiren durdurulması” için yapılan müracaatları hem AYM hem AİHM reddetti; devlet hiçbir hukuksal mahzurla karşılaşmadı…
Talihsiz bildiri
Öyle bir devirde, Barış İçin Akademisyen İnisiyatifi 10 Ocak 2016’da bildiri yayınladı. “Türkiye Cumhuriyeti; vatandaşlarını açlığa susuzluğa mahkum etmekte” diyorlar, “ağır silahlarla saldırarak… başta Kürt halkı olmak üzere tüm bölge halklarına karşı katliam ve şuurlu sürgün” politikası izlediğini ileri sürüyorlardı.
Böyle bir bildiriyi beğenilen görmek mümkün değildir. Hiç olmazsa o silah ve patlayıcı yığınaklarını, PKK’nın terör metotlarını da eleştirmeleri gerekirdi, bunu yapmamışlardı.
Fakat siyasi ve etik bakımdan katiyen yanlış olan bu bildiri kanunlara, Yargıtay, AYM ve AİHM içtihatlarına nazaran cezalandırılması gereken bir “suç” muydu?
Buna kim karar verir? Sen ben değil, yargı…
Ağır Ceza mahkemesi 1 yılla 3 yıl ortasında değişen mahpus cezalarına çarptırdı.
AYM ise, AİHM içtihatlarını temel alarak, bu cezalandırmanın “hak ihlali” olduğuna karar verdi.
İkinci bildiri
Bu kararından ötürü AYM’yi suçlayan 1071 akademisyenin isimlerine baktım. Anayasa hukukumuzun önde gelen isimlerinden kimler var? Ergun Özbudun, Kemal Gözler, Necmi Yüzbaşıoğlu, Osman Can üzere, hayır yoktu.
Ceza hukukumuzun önde gelen isimleri var mı? Adem Sözüer, İzzet Özgenç, Ahmet Gökçen üzere bu iktidar devrinde Ceza Kanunu yazan isimler? Hayır yoktu.
Zaten imzacılar ortasında hukukçu sayısı bir elin, haydi diyelim iki elin parmağı kadardı; lakin suçlayıcı tabirlerle eleştirdikleri karar, bir AYM kararıdır!
Elbette akademisyenler ve herkes AYM’nin bu kararı kararını eleştirebilirler fakat AYM’yi suçluyorlar.
Ülkeyi karalamak!
AYM’nin bu kararını “terör örgütlerine karşı aktif operasyonların gerçekleşdiği periyotta almasını” dikkat cazip bulmuşlar.
AYM kaç yıl bekleseydi? Üstelik devlet hendekleri kapatırken AYM verdiği kararlarla güvenlik güçlerimizin önünü açmıştı.
Hele AYM hakkında “terörle çabayı sekteye uğratma ve ülkemizi karalama” iması yapılmasını anlamak mümkün değildir.
Oysa o denli bir çağda yaşıyoruz ki bir devletin maruz kalabileceği en tahripkar “karalama”, hukuksuzluk imgesinin yoğunlaşmasıdır! Bunu önleyerek ülkeye en âlâ hizmeti yapacak kurumların başında kozmik hukuka nazaran kararlar veren bağımsız yargı organları gelir!
Eleştirin fakat aşağılamayın.
İhlal kararını AYM değil de AİHM verseydi “ülke karalanmış” olmayacak mıydı?!
Ben türel değerlendirmemi AYM’nin gerekçeli kararı yayınlandıktan sonra
yazacağım.
