Akit müellifi Kenan Alpay, yeni parti kuracağını ilan eden Ali Babacan ve eski Başbakan Ahmet Davutoğlu’nun oluşumuna dair bir değerlendirmede bulundu. “Ali Babacan ve Ahmet Davutoğlu’nun ne kadar başarılı olacağını, kimlerle birlikte nasıl teşkilatlanacağını bilemiyoruz” diyen Alpay “Ancak AK Parti iklim değişimine bağlı olarak süratle eriyen buzullara benzememek için bu umarsız, ‘Sepeti koluna herkes yoluna’ halinden bir an evvel vaz geçmelidir” sözünü kullandı.
Alpay’ın “Boş Çuval ve Gölgelerden Kurtuluş Sevinci” başlığıyla yayımlanan yazısı şöyle:
31 Mart ve 23 Haziran’da tekrar eden İstanbul seçimleri üzerine Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın AK Parti teşkilatları ve milletvekilleriyle ‘seçim muhasebesi’ mahiyetinde bir dizi toplantılar tertiplendiğine dair haberler ağırlaşıyor. Basına kapalı kahvaltılı toplantılar biçiminde düzenleniyor olsa yapılan değerlendirmeler aşikâr bir oranda kamuoyuna lanse ediliyor.
Birçoğu büyükşehir olmak üzere kritik ehemmiyeti haiz birtakım belediyelerin elden çıktığı bir mahallî seçimin üzerinden haftalar geçmiş olmasına karşın hala cümleler ısrarla “varsa bir yanılgımız, eksiğimiz gereğini yapıp ona nazaran adımlarımızı atarız” modunda kuruluyor. Varsa, olmuşsa, söylenmişse, reaksiyon gösterilmişse, soğumuşsa, kırılmışsa vs. frekansı kadar yeni parti tartışmaları karşısında alınan konumda kendi içinde değerli ve toparlayıcı olmak bir tarafa dağıtıcı bir mahiyet arz ediyor.
Bırakınız Kopsunlar Havası
Üslup sert olduğu kadar ilzam ve itham edici karakteriyle kopuşu teşvik edici bir amaca yönelmiş adeta. Artık hiç de şaşırtan olmayan durum ise yalnızca AK Parti muhaliflerinin, düşmanlarının değil bir kısım dost ve akrabaların da bu kopuş sürecini büyük bir heyecanla, sevinçle hatta coşkuyla karşılıyor oluşudur.
AK Parti açısından yeni parti tartışmaları neden zuhur etti? Sıkıntıyı dış kaynaklı sayarak yahut davaya ihanetle suçlayarak izah etmek en kolay yoldur. Ama mevcut gelişmelerle ne kadar ilgili ve daha kıymetlisi ne oranda tahlile katkı sağlar? Gerçekleri inkâr etmenin de çarpıtmanın da siyasetin prestijini sarsacağı, kudretini zaafa uğratacağı aşikârken ne yazık ki hala bu yoldan medet umuluyor. Artık yeni partinin yararını ziyanını bir kenara bırakıp Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın sıkıntıyı değerlendiriş biçimine bir bakalım: “Geçmişte de bunu deneyenler oldu. Lakin başarılı olamadılar. Bugün de tıpkı şeyin olacağını düşünüyorum. AK Parti’nin gölgesini kendi gölgesi sananlar boş çuval üzere devrilecekler.”
Yeni parti tartışmasını değerlendirirken kurulan en can alıcı cümlede bir gölge tabiri var bir de boş çuval tabiri. AK Parti karşısı medya organları üzere AK Parti’ye müzahir medya organları da bu cümleyi yaklaşık olarak şu vurguyla manşete taşıdılar: “Erdoğan’dan Babacan ve Davutoğlu Açıklaması: Boş Çuval Üzere Devrilecekler”. Haber yayınlandıktan sonra ne tevil edildi ne de tekzip edildi bu itham edici temas.
“Sükût ikrardan gelir” düsturunca Ali Babacan ve Ahmet Davutoğlu AK Parti içinde ve kurulan hükümetlerde aldıkları kıymetli sorumluluklara ve icra ettikleri vazifelere karşın kolay bir gölgeye, devrilmesi mukadder bir boş çuvala benzetilebildi. Yalnızca son devirde değil en kritik yıllar ve misyonlarda dahi neredeyse kamuoyunun gündemine konuşarak gelmeyen Babacan kamuoyuna ilan ettiği bir mektupla AK Parti’den istifa ettiğini duyurdu. Davutoğlu da birkaç iftar ve toplantı vesilesiyle direkt kamuoyuna ilan ettiği deklarasyon yahut manifesto sayılabilecek kapsamlı değerlendirmelerin dışında neredeyse hiç konuşmadı.
Harcamak Kolay, Kazanmak Zor
AK Parti kendinden bir varlık değildi elbette. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın kuruluşu, zaferi ve direnci açısından AK Parti için bedeli ve değeri çok büyük olmakla bir arada AK Parti=Erdoğan sonucu doğruya değil yanlışa, yarara değil ziyana çalışır. AK Parti istişari mahiyette ortak bir aklın ve işleyişi sayesinde büyümüştü, o varlığı ve gölgesini büyütenler kurucu takımlar, teşkilatlar ve fedakâr insanlardı. Ne var ki, meseleleri tartışarak, istişare ederek ve vakte bırakarak halletme yolu değil de kızağa çekme ve tasfiye etme iradesi yük kazandıkça AK Parti’nin siyasal temsiliyeti, iktisadi başarısı ve toplumsal dayanağı yara almaya, zaafa düşmeye ve önemli ciddi inanç sorunu teşkil etmeye başladı.
Cumhur İttifakı’nı kurarken MHP’nin toplumsal takviyesine güvenerek çıkılan yolun ne kadar sağlıklı ve verimli olduğu görülmüş olmalıydı. BBP gibi çok daha marjinal bir yapıyı bu ittifaka katma isteği nasıl da telaşa dönüşmüştü, unutulmuş güya. Pekala, Saadet Partisi’nin bindelik oy dilimiyle 31 Mart ve 23 Haziran’da oynadığı kritik rolü lehe çevirememenin nasıl bir kayıp skalası oluşturduğu da mı umursanmıyor? Ali Babacan veya Ahmet Davutoğlu nasıl olur da Devlet Bahçeli’den, Mustafa Destici’den daha uzak, daha inançsız hatta daha tehlikeli kategorisinde kıymetlendirilir? Kusur, kusur aramak yerine, itirazları davaya ihanet yahut şahsi ihtirasa bağlamak yerine bu insanların hak ettikleri pahayla muamele görmeleri temel olmalıydı.
“Gelsinler, birlik olalım” söylemi siyasette bir şey tabir etmez. Aklı başında ve toplum nezdinde karşılığı olan çabucak hiçbir siyasetçi bahis modeli olmaya, vitrin süsü rolü oynamaya razı olmaz. Artık soralım: Mevcut hangi bakanın yahut milletvekilinin kamuoyunda ötekileştirilmeye çalışılan bu isimler kadar bir yükü var? Yalnızca karizma açısından değil entelektüel birikim ve deneyim açısından, güvenilirlik ve marifet açısından Babacan ve Davutoğlu ayarında, Abdullah Gül ve Beşir Atalay ayarında AK Parti’de hangi isim yer tutabiliyor? Kişilik hakları gizli kalmak üzere Cumhurbaşkanı Yardımcısı misyonunu ifa eden Fuat Oktay’ın siyasette, bürokraside ve toplumda nasıl bir karşılığı olduğunu az çok hepimiz biliyoruz. Milletvekili ve bakanların durumunu varın siz bir daha düşünün.
Mesele yalnızca mahallî seçimlerde ortaya çıkan kayıplardan ibaret olsa çabucak hepsinin bir telafi yolu bulunur, daha güzel muvaffakiyetler da elde edilir diye kıymetlendirebiliriz. Ankara, Antalya, Bolu, Bilecik, Erzincan üzere kentlerden sonra İstanbul’un kaybı AK Parti açısından kolay ve tutarsız ikna cinsleriyle işin içinden çıkılamayacağını gösteren önemli bir siyasal irade krizine işaret etmektedir. Ali Babacan ve Ahmet Davutoğlu’nun ne kadar başarılı olacağını, kimlerle birlikte nasıl teşkilatlanacağını bilemiyoruz. Lakin AK Parti iklim değişimine bağlı olarak süratle eriyen buzullara benzememek için bu umarsız, “sepeti koluna herkes yoluna” tutumundan bir an evvel vaz geçmelidir.
