Gezi davasında 18 yıl mahpus cezası alan Can Atalay, Silivri Cezaevi’nden kaleme aldığı yazısında, “AKP’ye kaybetmek çok ağır gelecek fakat özelikle Bay Kemal’e yenilmek kederlerini katbekat artırmakta” değerlendirmesini yaptı.
Atalay, BirGün’de yayımlanan yazısında, “Kutuplaşmayı bu düzlemde tutmak için Bay Kemal’e odaklandılar. Daima meydana çağırdılar. Türkiye’nin çağdaşlaşma sürecini “milli ve manevi bedelleri olmayanların devleti işgal etmesi, halka zulüm uygulaması”, “bir parantez” olduğu üzerinden bir geçmiş savunmasına sıkıştırmaya uğraş gösterdiler. Uzatılabilir, ancak kâfi. Buna rağmen Bay Kemal ne yaptı? Cumhur İttifakı’nın tek adam rejiminin teminatı olarak gördüğü ana önermeyi bozacak bir yol izledi. Otoriterliğe son verme sınırını Cumhur’un beklediği üzere sağ-sol üzerinden değil, otoriterlikten bizar olan herkesin, her toplumsal ve siyasal hareketin ortak talebi üzerinden kurdu. Böylelikle aşikâr bir toplumsal ve siyasal kesitin temsili üzerinden bekledikleri Bay Kemal, karşılarına mahallenin bütün çocuklarını toplayarak çıktı. Zira mahallenin hepsi despotluktan, dışlanmışlıktan bıkmıştı. Kabadayıyı şürekâsıyla birlikte göndermekte kararlıydı.” fikrini lisana getirdi.
Atalay şu sözleri kullandı:
“AKP’ye kaybetmek çok ağır gelecek. Lakin özelikle Bay Kemal’e yenilmek hüzünlerini katbekat artırmakta. Bir dünya önderi, dayanılmaz karizma, ayakları yere basan, aktüel duruma uygun bir strateji karşısında kar üzere erimekte. Hâlbuki daha birkaç yıl evvel kitleleri “Ay’a dört şeritli yol” yapılacağına ikna edebilecek bir şahsiyetti. Bugünlerde ise neyi tutsa elinde kalıyor. Topluma tekrar demokratik kuruluş vaat eden ortak programlar karşında birkaç on bin oy için domuz bağıyla cinayet işleyenlerle iş tutmakta.
Tek adam rejimine karşı demokratik, çoğulcu bir ortam hasretiyle oluşan geniş bir ortak çizgi oluştu. Elbette bu sürecin her noktasını sadece sonuçtan hareketle kutsamamalı, eleştirel değerlendirmelerden muaf tutmamalıyız. Vakit zaman ölçüler kaçtı, vakit zaman atılması gereken adımlardan geri duruldu. Sondaki adımlar baştan da atılabilirdi. Uzayan süreçler kısaltılabilirdi. Uzunca mühlet toplumsal reaksiyonlar bir yana ortaklaşma uğraşları bir yana düştü, kesişemedi. Lakin ortak amaçta birleşmiş geniş bir toplumsal muhalefetin oluşmasında, çok farklı toplumsal ve siyasal hareketlerin “ortak kaygının tahlili için yan yana gelmeleri” çizgisinin hakkını teslim etmek gerekir. Demokratik ve sol hareketler, devamında farklı teklifleri olsa da “Bir Oy Bay Kemal’e, Bir Oy …’ye” sloganıyla sürece güçlü dayanak veriyor.
Bay Erdoğan için, bugüne kadar neyi savunuyorsa tam zıddını temsil eden Bay Kemal’e anahtarı teslim etmenin, iktidarı bırakmanın çok ötesinde manası ve yükü olsa gerek.”
