Cumhuriyet’ten Zehra Özdilek’in haberine nazaran, geçen hafta yapılan duruşmada tutuksuz bir sanığın ağlayan ailelere “gülümsemesi” acılarını bir kat daha artırdı. Eşini kaybeden Saliha Erbil, bir yıllık süreci bin yıl olarak tanımlayarak Devlet Demir Yolları’nda 22 yıl boyunca güvenlik olarak çalışan eşini çok özlediğini söylüyor. Anne ve babasını kaybeden İsmail Kartal, babasının gömleklerini giyiyor; annesinin “Oğlum gel soluklan” kelamlarına hasret. Kazada yaralı kurtulan ve boynunda üç platinle yaşayan Emre Kocaağa artık trene binemiyor, uykusundan kâbuslarla uyanıyor. Oğlunu kaybeden anne Mısra Öz Sel ise Cumhurbaşkanı’nın kendilerine “gerçek sorumlular yargılanacak” diye verdiği kelamı tutmasını bekliyor.
Anne ve babasını kaybeden İsmail Kartal:
Hayatımızda derin yaralar bırakan, hayatlarımızı altüst eden bir kaza. Hayata dair neler planlıyorduk ama kendini bilmez birtakım sorumlular nedeniyle annem ve babam feci bir formda can vererek toprak oldu. Ben babamın gömleklerini giyiyorum. Annemin “Yorulmuşsundur, gel biraz dinlen ,soluklan” deyişini özlüyorum. Vefat etmelerinden birkaç hafta öncesi kız kardeşimin nişan merasimini yapmıştık. Vefatlarından 5 ay sonra düğününü yaptık, en güç günümüzdü o gün. Maalesef göremediler kızlarını o bembeyaz gelinliğin içinde. Zira kendileri bembeyaz bir kefene sarılmışlardı. Kız kardeşimin, eşimin, çocuklarımın, benim bu yaşadıklarımızın hesabını kim verecek. Maalesef bunları duymak istemeyen, yaşadıklarımızı öğrenmek istemeyen devlet yetkilileri de bizlere sırtını dönmüş durumda.
“Hayatım altüst oldu”
Kazada yaralı kurtulan Emre Kocaağa:
Boynumda 3 tane platinle yaşıyorum. Şu ana kadar kimse arayıp “Bir gereksiniminiz var mı” diye sormadı. Kazadan evvel çalışıyordum, askere gidecektim. Artık ikisini de yapamayacak durumdayım. Kimse işe almıyor. Askere kabul edilmedim. Ruhsal tedavi görüyorum. Keşke bu türlü bir kazaya şahit olmasaydım. Hayatım altüst oldu. Uyku uyuyamıyorum. Trene binemiyorum. İlaç kullanıyorum. Uyuduğum vakit kâbuslarla uyanıyorum. Kolum, bacağım kilitleniyor. İhmallerin kurbanı olduk. Duruşmaya 4 kişi getirildi. Asıl sorumlular getirilmedi. İçeriye giremedik. Mağdur olduk. Heyet kaçtı. Davayı kapatmaya çalışıyorlar ancak ben eninde sonunda adaletin yerini bulacağına inanıyorum.
“Çorlu tren faciası üzeri örtülmeye çalışılan Türkiye’nin en acı katliamlarından biridir”
Oğlunu kaybeden Mısra Sel:
İlk duruşmada heyet evraktan çekilmek istedi lakin kabul edilmedi
Tren faciasının davasının birinci duruşması 3 Temmuz’da olaylı başladı. Konferans salonunun duruşma salonuna dönüştürüldüğü birinci celsede ailelerin bir kısmı, duruşma salonunun kapısının kilitlenmesi üzerine içeri alınmadı. Salona giremeyen aileler dışarıda reaksiyon gösterirken, kilitli kapının açılmaması üzerine salonu dolduran aileler alkışlarla kapının kilitli olmasını protesto etti. Ailelerin “Yeter bizi mahvettiniz” diye bağırdığı sırada bir vazifeli, “Siz daha çok beklersiniz” dedi. “Biz terörist miyiz? İçimiz daralmış zati, açın şu kapıları ya” kelamlarıyla kapının açılması talep edildiği sırada duruşma salonunun kapısı kırıldı. Yaşananlardan sonra mahkeme heyeti davadan çekildiğini açıkladı ve duruşma salonunu terk etti. 1’inci Ağır Ceza Mahkemesi heyetinin davadan çekilme kararı, 2’nci Ağır Ceza Mahkemesi tarafından uygun bulanmadı, belgeden çekilme kararını kaldırdı.
Çorlu tren faciası davasında mahkeme heyetinin çekilme talebi kabul edilmedi
