Akit muharriri Abdurrahman Dilipak, AKP tabanında yer alan insanların yaşananlara mana veremediklerini söyledi. Dilipak bu bireylerin “Erdoğan’dan ve partilerinden vazgeçmek istemediğini” kaydetti.
“AK Partililere bakıyorum, bir kıpırdanma, bir hareketlilik var” diyen Dilipak’ın “Önce!” başlığıyla yayımlanan yazısı şöyle:
Kural şu: “Def’i mazarrat celb-i menafiden evladır.” Yani bir zararın giderilmesi, yarar temininden evvel gelir. Bunu bir örnekle açıklamak gerekirse, tabanı delik kovaya su dolduramazsınız. Buna biz fıkıhta “Evveliyat fıkhı” diyoruz. Abdestiniz batılsa, namazınızın eksiksiz olması namaz kıldığınız manasına gelmez. Şöyle bir örnek de verebiliriz, hem estetik, hem de hayati risk taşıyan bir hasta için öncelik estetik değil, hayati risk olan hususa verilmelidir.
Bir haramdan vazgeçmek, daha çok ibadet etmekten evvel gelir. Mesela o denli haramlar vardır ki, namazınızı, orucunuzu, haccınızı, zekatınızın makbul olmasına mani olur.
Önce istikamet, sonra hareket..
Şimdi bizim AK Partililere bakıyorum, bir kıpırdanma, bir hareketlilik var, ama! Aması var işte. “Def-i mazarrat” kuralına uymadan, “iyi bir şeyler yapmak” için kolları sıvıyorlar. Bakın abdest alıp, üstümüzdeki ve içimizdeki “Necaset” ve “Hades”den arınmadan aldığınız o abdestle kıldığınız namaz kabul olmaz! “Vay o vakit kılanların haline ki!” denilen ikaza muhatap olursunuz.
Bu yazı birebir vakitte, şu günlerde Hac seyahatinden dönen kardeşlerime.. Siyesetçi, bürokrat, işadamı, STK temsilcisi.. fark etmez hepsine. İnşallah bağışlanmış olarak dönersiniz. Fakat evvel abdestinizden emin olun.. Kendi emek ve çabanızın karşılığı olan, geçiminizi sağlayacak az bir şeyin dışında helal olmayan, haksız formda edindiğiniz ne varsa mal, para, makam, onları ardınızda bırakmadan giderseniz, bu kamburla gittiğiniz üzere geri dönersiniz. Şayet bunu yapacak vaktiniz yoksa, o vakit gidin ve “Allah’ın evi”nde kelam verin. Tevbe-i nasuha ile tevbe edin, geri döndüğünüzde de birinci işiniz haram ve haksız ne varsa üzerinizde onlardan kurtulmak olsun. Orada “Lebbeyk lebbeyk” diye gözyaşları içinde ettiğiniz duaların karşılık bulmasını istiyorsanız, evvel bunun sizin hayatınızda bir karşılığı olması gerek. Yoksa Allah’ı kandıramazsınız. Çaldıklarınızın, haksız bir halde elde ettiklerinizin bir kısmı ile “hayır” yapıyormuş üzere yaparak yalnızca kendinizi kandırırsınız. Ne Allah’ı ne de insanları kandıramazsınız. “Kem alat ile kemalat olmaz”. Helale haram katarsanız, sonuçta ortada ne varsa o da haram olur. Pak suya katılan rakı pak suyu da murdar eder.
Ey hacı adayları, orada ömrünüzün muhasebesini yapın bakalım, Yetim malı kararındaki kamu malından haram lokma yediniz mi! Ve şayet konutunuzun temeline gömdüğünüz yontulmuş taş, komşunuzun bahçesinden müsaadesiz alınmışsa, konutunuzun temelindeki o taşı söküp konuşunuza iade edecek misiniz!
Aslında bu “nefs muhasebesi”ni yalnızca hacca gidenler değil, hepimiz yapmalıyız. Hesaba çekilmeden kendi nefsimizi hesaba çekmeliyiz. Kamusal sorumluluk üstlenenler hiç affedilmeyecek olan “kul hakkı” konusunu daha çok düşünmelidirler.
Kamuda çalışanlar, her vakit özelde çalışandan daha az kazanmaya razı olacaklardır. Enam 152’de “Yetim malı”na yaklaşırken onları korumak için ve onların lehine bir tavır içinde olmamız emredilir. Hz. Ömer de Eflatun da kamuda iş yapanlar için birebir ihtarda bulunur. Kamuda çalışıp da tıpkı meslekte olup, biri başkasından çok daha fazla kazanıyor ve bu mevzuda liyakat ve ehliyet gözetilmiyorsa neler olduğunu ya da olabileceğini anlamak istiyorlarsa çok şey bilmeye gerek yok, biraz din, biraz tarih yeter! Bunun bugüne kadar aksini isbat eden olmamıştır. O vakit herkes bu hususa dikkat etmeli. Kamudakiler, Hz. Ömer örneğinde olduğu üzere hesap soranlara hesap verebilmeli. Yoksa bu iş devlete, dolayısı ile yöneten ve yönetilen halka ziyan verir. Fitne ve ifsada kapı ortalar.
Bu mevzuda bizin “Neo Osmanlıcılar”ın Lale devranı, Tanzimat ve İttihat Terakki başlı taklitçilerinin dinin önüne, adeta dinin yerine ikame edilmeye çalışılan “muharref bir gelenek ve tarih yorumu”nu koyarak, nev-i şahsına münhasır bir “Neo İslamcılık” tuzağına kimsenin düşmemesi gerek. Kur’an-ı Kerim’deki “Ataların dini” ve “Din büyüklerinin İlah ve Rab edinilmesi” konusundaki ikazlar daima aklımızda olmalı.
Tekrar A< Bürokraside de. Lakin yetmez, müşavirler, teşkilat, dost çevreler, media, halkla bağlantılar aklı hepsi değişmeli. Bu benim talebim değil yalnızca, sessiz yığınların sesine kulak verirseniz duyarsınız. Birileri tahminen iktisattaki göreli düzgünleşme ve kimi hususların yoluna girmesi dolayısı ile bu mevzuyu erteleme eğilimi içinde olsa da, bu konuda güçlü bir talep olduğu ortada. Bundan sonraki değişim için takımlardaki yenilenmenin sembolik bir manası olacak. Toplumdaki beklenti bu tarafta. Muzır, müfsid olan ne varsa kapı dışarı edilmeli. Evvel şu “hasta”ları karantinaya alalım, mikrobun kaynağını kurutalım, sonra sıra ötekilere gelsin. En şer’li mahluk, Şeytan, ins ve cin’in Şeytanlaşmış versiyonlarıdır. “Euzu billahi mineşşeytanirraciym” demeden başladığınız hiçbir iş sonuçta sizi Allah’ın isteğine ulaştırmayacak. Bilakis Allah işlerinizi sarp dağlara sardıracak! “Taşlanmış Şeytan” uyarısı, tıpkı vakitte “Şeytan taşlama” buyruğudur. Bu yalnızca Mekke’de değil, her yerde, her vakit Müslümana verilen bir misyondur. Mekke-i Mükerreme’de bunu aklımızda tuttuğumuzu gösteriyoruz. Ve Şeytan’ın şerri’ne karşı Allah’a sığınacağız. Allah’ın isteğini gözeteceğiz. Şeytandan ve onun işbirlikçilerinden, gücünden, hilelerinden korkmayacağız.
“Eski hal muhal, ya yeni hal ya izmihlal” diyordu Mevlana değil mi?
Tabandaki beşerler Erdoğan’dan ve partilerinden vazgeçmek istemiyor. Lakin kimi olan şeylere de bir mana veremiyorlar. Evet evet, “Biz kendimizi değiştirmez isek, Allah bizim hakkımızdaki kararını değiştirmeyecek”.
Birkaç hafta evvel Kurbandı. Hani (Hz.)“İsmail” olacaktık, (Hz.)Hacer olacaktık, (Hz.)İbrahim olacaktık. Kâbe’nin etrafında dönerken, Safa ile Merve arasında koşarken, Arafat’ta toplanırken, Şeytan taşlarken daima bu örnek bireyleri kendi nefsimizde yaşadığımızı göstermek için orada değil mi idik.
Burada Şeytanın ve insin Şeytanlarının işbirlikçisi, onun yol arkadaşı, ortağı, kankası iseniz, dönüşte tekrar onlarla birlikte olacaksanız, Haccınız turistik bir seyahatten öbür bir mana taşımaz. Hatta günahlarınızı kat kat artırarak dönersiniz.
Tevbe edin Allah affeder, fakat hakikaten tevbe ederseniz. Dua edin Allah kabul eder! Ayet o denli demiyor mu “Dualarınız olmasaydı ne işe yarardınız ki!” Resulullah, “Kabul olmayan duadan Allah’a sığınırım” der. Lakin Allah (cc) cahillerin ve zalimlerin dualarını kabul etmez, onlara hidayet de vermez. Bu çerçevede duası kabul edilecek insan sayısı ne kadar kim söyleyebilir! Benden hatırlatması. Önümüzde Muharrem var. Aşure var! Şu günlerde bu uyarıyı yapmak istedim. Selâm ve dua ile..
