Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan ‘ın başbakanlığı dönemimde danışmanlığını da yapan Karar müellifi Akif Beki Merkez Bankası’nın bay patrol izle yeni lideri Murat Uysal ‘ın Ekonomide kötüleşmelerin müsebbibi ve günah keçisi olmaya devam etmek istemiyorsa bugünden tezi yok ‘Deneyelim gitsin Erdoğan ne yılar ne yorulur ne de hakikat bildiğinden şaşar’ ben bu boşluğu nasıl izle moduna geçmesi gerektiğini söyledi Beki Bu tahammül gösterisini uzatmanın alemi ne artık diyerek Bugün değilse ne vakit haydi Merkez davran sözünü kullandı
Beki’nin Bırak inadı Merkez!” başlığıyla yayımlanan yazısı şöyle:
İki sene evvel “Ne duruyorsun Merkez” başlıklı bir yazıyla Erdoğan’ın faiz-enflasyon teorisine niçin bir talih vermediklerini sormuştum.
Uyarıları dinlemedi Çetinkaya ve maksatları tutturamama gerekçesiyle vazifeden alındı.
Yerine atanan Uysal’ı, daha yolun başında tekrar düşünmeye çağırıyorum. Cumhurbaşkanı’nın teorisine kendini kanıtlama fırsatı tanısa Çetinkaya’nın sonu bu türlü mi olurdu?
Evet, tahminen tekrar gayeleri tutturamazdı. Fakat hiç değilse başarısızlık ona yazılmazdı, sorumluluk üstüne kalmazdı.
Şimdi, yüzde 6.5’tan devraldığı enflasyonu yüzde 15.7’lere çıkaran lider olarak tarihe geçti. Arkasında makûs bir sicil bırakmakla eleştiriliyor.
Cumhurbaşkanı Erdoğan da “Görüşümü biliyorsunuz; faizin sebep, enflasyonun sonuç olduğu kanaatindeyim” demeye devam ediyor.
Zaten, Çetinkaya’nın sonunu getiren şeyin, bu mevzudaki görüş ayrılıklarını aşamamak olduğunu da saklamıyor.
Değdi mi pekala onca ayak diremeye?
Yeri geldi ‘faiz lobisi’ne çalışma ve ihanet üzere ağır suçlamalara katlanmak kıymetine oranları sert düşürmeye yanaşmadı eski Lider.
Davul siyasi otoritenin boynunda, ekonomik meselelerin hesabı ondan soruluyor lakin Merkez Bankası, bağımsızlık argümanıyla tokmağı vermiyordu.
Üstelik siyasi otoritenin, faizleri indirtmeden, kelamını Merkez’e dinletmeden rahat etmeyeceği açıkken…
Yine de bu bıktıran faiz direnişi âlâ mi oldu?
Oranları aşağı çekmiş olsa, şimdiye çoktan deneme-yanılma yoluyla bu teorinin aslı ortaya çıkmaz mıydı?
Hem Çetinkaya gitti, hem enflasyon uçtu, hem de bedelini öderken bu deneyimden hiçbir ders öğrenemedik.
“Bir şeyi anlamıyorlar, anlamadıkları şu, faiz lobisine çalışıyorsunuz öbür bir şey yok. Faiz lobisi bunu düşürür mü” diye az mı çıkıştı Erdoğan?
Bu zehir zemberek reaksiyonlara göğüs germektense gereğini o vakit yapsa ne vardı, ne kaybederdi Çetinkaya?
Erdoğan, bütün sıkıştırmalarına karşın Merkez’i yerinden kımıldatamadı da ne oldu? Daha parlak bir noktada mıyız?
Yatırımların azalması ve enflasyonun tırmanması başta, iktisatta berbat giden her şeyi, hala Merkez’in bir türlü kırılamayan faiz direncine bağlıyor iktidar.
Hala bastırıyor, hala birebir görüşü zorluyor Cumhurbaşkanı. “Böyle yürümez. Söylediklerinizin hiçbiri tutmuyor, yanlış yoldasınız. Merkez Bankalarının bağımsızlığı var, müdahale etmeyin deniyor. Tamam da, müdahale etmediğimiz için bu hale geliyor. Tablo ortada” diyeli iki yıl oldu.
İnat da bir murattır elbette. Ama Murat Çetinkaya’nın başını yedi, yeniden de para siyasetlerinde gerçeği bulmamıza yaramadı. Bari Murat Uysal birebir yanlışa düşmese, şeytanın bacağını kırsa…
Ekonomide kötüleşmelerin müsebbibi ve günah keçisi olmaya devam etmek istemiyorsa yeni Lider, bugünden tezi yok. ‘Deneyelim gitsin, Erdoğan ne yılar ne yorulur ne de hakikat bildiğinden şaşar’ moduna geçmeli.
Tamam, Merkez, baskıya sabır taşından bile güçlü olduğunu cümle aleme ispatladı. Bu tahammül gösterisini uzatmanın alemi ne artık…
İktidarın faiz ısrarı test edilmeden ‘nerede yanlış yaptığımız, problemlerin iktisat idaresinden mi faiz lobisinden mi ya da dış müdahale ve oyunlardan mı kaynaklandığı’ nasıl netleşecek?
“Neyin direnişi, neyin sürtüşmesi, neyin gayreti bu, sana mı kaldı tasası” demiş ve eklemiştim: Bu siyasi koşullarda komploya dayalı mazeretlerden tek kurtuluş deneyip tüketmekten, sonuçlarını yaşayarak elemekten geçiyor…
Bugün değilse ne vakit, haydi Merkez davran!
