Fehmi Koru*
AK Parti genel lideri sıfatı da bulunan Cumhur İttifakı’nın cumhurbaşkanı adayı Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan her akşam bir aktifliğe katılıp görüş açıkladığı üzere, birkaç TV kanalının ortak yayınına da çıkıyor. Ramazan boyunca kampanyasını bu çalışmalarla yürüteceği anlaşılıyor.
Dün akşam da birkaç kanalın konuğuydu Erdoğan.
İlk dikkatimi çeken “Ekonomi politikalarımızı daha da güçlendirmek için önemli hazırlıklar yürütüyoruz. Mehmet Şimşek’in uyumundaki grup bu doğrultuda hazırlıklar yapıyor” açıklaması oldu.
Sistem değişikliğine kadar bir süre iktisattan sorumlu devlet bakanlığı ve akabinde maliye bakanlığı misyonlarında bulunan Mehmet Şimşek, sistem değişikliği sonrası koltuğunu kaybedince siyaset öncesi çalıştığı yabancı finans kurumuna dönmüştü. Şu yakınlarda da, Erdoğan’ın kendisine yine birlikte çalışma teklifi yaptığı ve ancak Şimşek’in mazeret bildirdiği duyulmuştu.
Demek sonunda kabul etmiş…
Şaşırdım mı?
Teklifi kabul etmesine şaşırdım elbette, lakin haber beni hiç şaşırtmadı.
Onun eski vazifesini şimdilerde sürdüren hazine ve maliye bakanı Nureddin Nebati’nin hâlâ her şeye hakimmiş üzere konuşmasına karşın, bir diğer elin sisteme müdahale etmeye başladığının işaretleri bir müddettir alınmaktaydı zira.
En son işaret, Nebati’nin icadı olan kur muhafazalı mevduat (KKM) hesaplarından faiz ve vade sonlarının kaldırılması.
Seçime günler kala, hükümet, ‘faiz sebep, enflasyon sonuç’ denklemi inadından vazgeçiverdi. Faizi ve vadeyi sınırsız hale getirmenin sebebi, rekorlar kıran enflasyon canavarını dizginlemek.
Nebati’nin ‘heterodoks yahut bize has iktisat modeli’ argümanı böylelikle ortadan kalkmış oldu.
“Oldu da nasıl oldu?” sorusu üzerinde düşündüğümde, aklıma birinci gelen Erdoğan’la görüşmesinde Şimşek’in ‘yapılması gerekenleri içtenlikle açıkladığı’ bilgisi olmuştu.
Bilgi sunmakla yetinmemiş, hizmet için meseleye el de atmış demek ki Mehmet Şimşek…
Hiçbir politiğin düşmek istemeyeceği bir durumda artık hazine ve maliye bakanı…
Peki sebep ne?
Bu sorunun bir özet, bir de biraz uzun bir karşılığı var.
Özet yanıt tek sözcük: Seçim…
Seçime gidilirken öteki alanlardaki manzarayı bozan yanlışlıklar yanında, maaşlara ek artırımlarla, ileriye dönük vaatlerle bile söndürülemeyen hayat pahalılığı ateşinin tesirinin azaltılmaya muhtaçlığı var.
Hiç değilse imaj olarak…
Güvenilir kamuoyu yoklamaları cumhurbaşkanı adayı Erdoğan’ın dün akşam çıktığı programda bilhassa vurguladığı, kendisi ve partisinin rakip partiler ve adaylardan anketlerde ‘açık orta ileride olduğu’ savını desteklemiyor.
Eminim, AK Parti’ye anket çalışması takviyesinde bulunan firmaların bulguları da benim gördüğüm anketlerden fazla farklı değildir.
Kolay yenebilecekleri fikriyle AK Parti’nin kendi adayları karşısında rakip olarak görmek istediği Kemal Kılıçdaroğlu yeni anket çalışmalarında Erdoğan’ı geride bırakmaya başlamış durumda.
MetroPoll lideri Özer Sencar’ın detayını vermek yerine kısaca sonucunu “Kılıçdaroğlu Erdoğan’dan 2,5 puan önde” diye açıkladığı mart ayı çalışmasını, Reuters ajansı tablo halinde sundu. Buna nazaran, bu yılın birinci ayında -üç ay önce- rakibinden yaklaşık 3 puan önde görünen Erdoğan, mart ayında Kılıçdaroğlu’nun 2.6 puan gerisine düşmüş görünüyor.
“Cumhurbaşkanlığı seçiminde Erdoğan ve Kılıçdaroğlu’ndan hangisine oy verirsiniz?” sorusuna üç ay üst üste verilen karşılıklar..
Anketlerde, AK Parti’den umudunu kaybetmiş olanlar bir yana, seçimde oyunu tekrar Tayyip Erdoğan’a vereceğini söyleyenlerin de değerli bir kısmı, ülkenin en önemli sorunu olarak hayat pahalılığı ile işsizliği öne çıkarıyor.
İktidar beş yılda çözmek yerine daha da büyüttüğü ekonomik problemleri 40 günde çözebilecek değil herhalde; lakin meşakkatleri daha az hissettireceği kanısıyla maaşlara ve bayram ikramiyelerine artırım yapma ve umut tazelemeye yarayacak adımlar atma yoluna gidiyor.
Şimdiye kadar yapılanların ve vaatlerin gidişi geriye döndürmeye yetmediği görülürse, Nebati’nin koltuğu Şimşek’e de sunulabilir.
İşin latifesi yok zira.
Daha evvel de örneklediğim üzere, içeride ve dışarıda fark etmez, seçimlerde insanların büyük kısmı, anlık ekonomik durumdan etkilenerek oy kullanıyor.
Ülkesini 2. Dünya Savaşı’ndan büyük bir zaferle çıkarmış Winston Churchill, İngiltere’de savaş sonrası girdiği birinci seçimden yenilerek çıkmıştı.
ABD’de başkanlıktaki birinci periyodu sırasında Irak’a sefere çıkan ve Saddam’ı devirerek göz doldurduğunu düşünen George W. H. Bush, ikinci devri de lider olarak sürdüreceği hayalini kurarken, karşısına rakip çıkan küçük bir eyaletin valisine –Bill Clinton’a- seçimde yenilmişti.
Bizde de her iktidar değişikliği ekonomik meşakkatlerin krizle tepeye tırmandığı periyotlarda gerçekleşmiştir.
AK Parti’nin 2002’de iktidara gelişinde de olduğu gibi…
“Ne oldu da siz kazandınız?” sorusunu yöneltenlere, Clinton’un strateji danışmanının verdiği, “Ne kadar aptalca bir soru, sebep iktisat elbette” manasına gelen “It’s the economy, stupid” yanıtı siyasetin unutulmazları ortasındadır.
Churchill’e ve Baba Bush’a ülkelerine kazandırdıkları savaşlar seçimi kaybettirmişti; her savaşın bir maliyeti vardır çünkü…
AK Parti kurmayları, bir önlerine gelen anketlere bakıyor, bir de öndegelenlerinin daha evvel büyük kalabalıklar toplanan kampanya etkinliklerinin bugünlerdeki tenha görünümüne göz atıyor, akabinde da -eskilerin deyimiyle- zevahiri kurtarmaya yarayacağını sandıkları yollara başvuruyorlar.
Ürün sınırından birinci çıkan iki TOGG aracını Cumhurbaşkanı eşiyle Azerbaycan Cumhurbaşkanı’na vermek de bu manası taşıyor.
Seccade konusu üzerinde ısrar edilmesi de öyle…
Kemal Kılıçdaroğlu şu anda öbür adayların -bu ortada Tayyip Erdoğan’ın da- önünde görünüyor anketlerde, fakat bu pazar sandığa gidilecek olsa seçim ikinci çeşide kalabilecek.
Son vakitlerde iktidar cephesinden gelen şaşırtan haberlerin sebebini irdelerken sorduğum “Neden?” sorusunun uzun yanıtı da bu.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
