*Fehmi Koru
İleride, uzun yıllar sonra, içerisinde bulunduğumuz 21 yıllık AK Parti devrini ilgi alanı olarak seçip kıymetlendirecek tarihçiler, devrin başarıları-başarısızlıkları konusunda ulaşacakları yazılı-sözlü materyallerle baş etmekte zorlanacaklar; bundan hiç kuşkum yok.
Tarihin birinci yazıcıları sayılan günümüzün siyasi yorumcularının bir kısmına nazaran iktidarın ‘başarı’ hanesine yazılan siyasetler, bir öteki küme yorumcuya ‘başarısız’ görülebiliyor zira.
Geleceğin tarihçisinin işi sıkıntı: Tarihin hiçbir periyodunda olmayan bollukta yazılı-sözlü gereç ellerinde olacak, fakat o gereçlerden sağlıklı bir değerlendirmeye varmaları hiç de kolay olmayacak.
Hem onlara -geleceğin tarihçilerine- yardımcı olmak hem de günümüzü anlamaya katkıda bulunmak için, iki tarafın da üzerinde uzlaşacaklarını sandığım bir çıkarımım olacak: AK Parti devrine ferdî damgasını vurmuş olan, birinci periyodun başbakanı, son periyodun de cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, partisinin 21 yıllık iktidarında, Türk siyasi hayatının yerleşik parametrelerini esaslı biçimde değiştirmeyi başardı.
Bugün AK Parti ile MHP özde ve kelamda birlik ve beraberlik içerisinde; bu birinci sefer oluyor…
Zorunlu bir evlilik durumu bu onlar için…
[Geçmişte, 1970’li yıllarda ‘milliyetçi cephe’ hükümetlerinde iştirak yapmış MSP ve 1980’lerde birebir milletvekili listesinde seçime katılmış Refah Partisi de MHP ile işbirlikleri sergilemişlerdi, fakat her iki periyotta de bugünkünü andıracak bir benzeşme kelam konusu olmadığı üzere, birliktelikler de uzun sürmemişti.]
Daha kıymetlisi ise, AK Parti ve MHP karşısında oluşan cephedir.
Kökleri arandığında Anayasa Mahkemesi tarafından birbiri arkasına kapatılmış Necmettin Erbakan’ın partilerinde bulunabilecek iki muhafazakar parti -DEVA ve Gelecek partileri- ile bütün siyasi tarih boyunca CHP’yle uğraş etmiş bir sağcı parti -Demokrat Parti- Cumhuriyet’ten evvel kurulmuş CHP ile ortak bir program hazırladıkları üzere, artık de bir ittifak çatısı altında seçime gidiyorlar.
Aralarına MHP’ye alternatif olarak kurulmuş GÜZEL Parti’yi de alarak…
Erbakan’ın partilerinin kapatılmasını desteklemişti CHP.
Refah Partisi’nin DYP ile kurduğu Erbakan başbakanlığındaki koalisyon hükümetine karşı askerlerin giriştiği ‘post-modern darbe’ diye isimlendirilen 28 Şubat sürecinin yanında yer almış, AK Parti iktidarında da askerlerin ‘e-muhtıra’ çıkışını alkışlamış bir partiden kelam ediyorum.
Bundan çok değil 5 yıl evvel, bugün CHP’nin teşebbüsüyle oluşmuş olan ‘Millet İttifakı’ üzere bir birlikteliği, kimse düşünemezdi.
Tayyip Erdoğan’ın en büyük başarısı budur. O olmasaydı bu türlü bir birliktelik asla gerçekleşemezdi.
Seçimlerde AK Parti’nin daima işine yaramış olan ayrıştırmacı siyaset lisanı, iktidarın karşısında bir ortak cephe oluşmasına yol açtı. Son yıllarda dozu düzgünce artan o lisan, CHP’ye benzemeyen eğilimlerin temsilcisi olan partileri onunla işbirliğine sevk etti.
Ayrıştırma bu bütünleşmeyi sağladı.
Millet İttifakı çatısı altında buluşan altı parti, önümüzdeki seçimde birlikte sandıktan iktidar olarak çıkmayı ve Kemal Kılıçdaroğlu’nu cumhurbaşkanı seçtirmeyi hedefliyor.
CHP liderini…
Kemal Kılıçdaroğlu da, kendisinden evvelki CHP genel liderlerinin uğramayı asla düşünmeyeceği çeşitten etkinliklere katılıyor, onların ağızlarından çıktığı hiç duyulmamış tabirlerle konuşuyor, bir vakitler yasak olması için efor gösterdikleri başörtüsü eksenli bayan özgürlükleri konusunda garantiler veriyor…
AK Parti’nin, seçim öncesinde karşı karşıya kaldığı bu durumun önüne çıkardığı sıkıntılarla baş edebildiği söylenemez.
Bocalıyor AK Parti.
Geçmişte muhalefeti köşeye sıkıştırmakta hiç zorlanmadığı eski telaffuzlar bu sefer işe yaramıyor. Vaktiyle kendisinin yanında yer almış, elleriyle başbakanlığı teslim ettiği Ahmet Davutoğlu ile başbakan yardımcısı yaparak ekonomiyi, dış politikayı ve Avrupa Birliği müzakereciliğini tevdi ettiği Ali Babacan’ın Kılıçdaroğlu’nun yanındaki varlıkları imgeyi bozuyor.
Davutoğlu ile Babacan’a fırlatılan salvolar ise, muhafazakar kısımdan beklediği yansıyı görmüyor AK Parti’nin…
Muhalefetin birlik ve beraberlik manzarası süreksiz de olmayacak üzere; bilhassa de seçim iktidar değişikliğini getirirse…
Tayyip Erdoğan, izlediği siyasetler ve benimsediği telaffuzlarla siyasetin dokusunu kalıcı biçimde değiştirmiş durumda.
Bir daha her şey eskisi üzere olmayabilir.
Her yenilik üzere bu da yeniliği hareketleriyle sağlamış olanlar dışında kalanlarca tam benimsenmiş değil.
Parti içerisinde duyulan tasalar dışarıya müşahede olarak yansıyor.
Kemal Kılıçdaroğlu’nun muhafazakar seçmene tatlı görünme uğraşıyla ‘sağ’ limana yanlışsız dümen kırdığı eleştirisi bayağı yaygın.
Dün T24’te Murat Sabuncu şu tespitte bulunuyordu:
“İttifakın ‘milliyetçi kanadı’ sağlam yani. Aslında muhafazakar kanat da son derece kuvvetli. Pekala ya sol toplumsal demokrat kesim? Yani CHP’nin tabanı? Kemal Kılıçdaroğlu çok kıymetli bir adımla helalleşme ismi altında bir atak başlattı. Daha evvel partisinin bir halde uzak kaldığı hatta vakit zaman mutsuz ettiği kesitlerle barışacak adımlar attı. Uygun ki attı.
“Ancak bunları yaparken toplumsal demokrat kimliğinden uzaklaşmaya başladığını düşünüyorum. Bahis sol sağ milliyetçi muhafazakar yarışı değil elbette. Ancak şayet seçim kazanılırsa ortaya konması gereken istikrarda toplumsal demokrasi-sol geride hatta eksik kalacak üzere. Cumhurbaşkanı adayı herkesi kucaklamalı önermesi doğrudur, ancak o kucaklamada kendi bedellerine uzak kalmak yanlış olur.”
İyi niyetli, hatta kısmen yerinde ihtarlar bunlar.
Seçim bekledikleri sonuca ulaşır ve hazırladıkları kapsamlı programı uygulamadaki mutabakatları iktidarda da devam edebilirse, siyasi hayatımız açısından geleceğe umutla bakmayı getirecek yeni bir periyoda kapı sahiden aralanabilir.
O vakit “Tayyip Erdoğan’ın en büyük başarısı” daha uygun anlaşılır hale gelecektir.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
