Fehmi Koru*
Dün üçüncü yıldönümü vesilesiyle bir sefer daha hatırladığımız 15 Temmuz hain darbe girişimi millete karşıydı ve milletin topyekün karşı duruşu sayesinde püskürtülmüştü. Bunun en canlı tezahürünü darbe teşebbüsünün çabucak akabinde Yenikapı’da düzenlenen mükemmel kalabalıkla yapılan mitingde görmüştük.
İktidar ve muhalefet ayrımı olmaksızın bütün siyasi eğilimler, önder seviyesinde olduğu kadar iştirak açısından da, sonradan ‘Yenikapı ruhu’ diye isimlendirilen bir anlayışı meydana taşıyan o mitingde yer almıştı.
Uzun sürmedi, vakit içerisinde, partiler, yeniden bildik rekabetçi ve rakiplerini yaralayıcı telaffuzlarına geri döndüler. Ruh tekrar ortadan çekildi.
AK Parti’nin her seçimde oyunu artırdığı devirde tercih ettiği suçlayıcı, karşısındakini küçümseyici ve rezil etme hedefli lisan ile birebir periyotta muhalefetin ona birebir lisanla karşı çıkışını hatırlayalım.
O lisan bugünlerde değişeceği işaretlerini veriyor.
Bir yazı okudum ve üzerinde düşündüm
Konu üzerinde düşünmemi sağlayan Habertürk’ün sitesinde bu sabah okuduğum Muharrem Sarıkaya’nın yazısı oldu. CHP ve AK Parti’de güzel kaynakları bulunan Sarıkaya, yazısında, iki partinin son günlerde temel bahislere yaklaşımında benzerlikler bulunduğu tespitini paylaşıyor.
CHP, Kemal Kılıçdaroğlu’nun şahsen yaptığı açıklamayla, başkanlık sistemini tartışmaya hazır olduğunu duyurdu; AK Parti’den gelen “Sistemde revizyon yapılabilir” çıkışlarına paralel olarak… Bunu yine Kılıçdaroğlu’nun S-400 alımında hükümete dayanak veren kelamları izledi. CHP’nin sivri lisanlı bilinen küme başkanvekili Özgür Özel de, Kılıçdaroğlu’nun daha önce “Bir tiyatroydu” dediği 15 Temmuz darbe girişimi için “Hayır, tiyatro değil, kanlı bir darbe girişimiydi” görüşünü partisinin yeni hali olarak gündeme taşıdı.
İYİ Parti’de de lisanı yumuşatma istikametinde eforlar varmış…
Muharrem Sarıkaya bu gelişmeyi dört yıl sonra yapılması gereken seçimin tarihinin erkene alınabileceği yahut bir referandumun gündeme gelebileceği beklentisine bağlıyor. Yeni devirde seçimlerde başarılı olabilmek için ittifaklar kurmak zorunluluğunun partileri buna zorladığını belirtiyor.
Doğru tespitler bunlar.
Ancak analizin eksik bir tarafı de var.
Galiba temel uyandırıcı etkiyi siyasi hayata girmeye hazırlanan yeni oluşum sağlamış bulunuyor. 20. yüzyılın kaidelerini üzerinde taşıyan bir siyaset anlayışı yerine doğrusu ve eğrisiyle 21. yüzyıl bedellerini mercek altına aldığını düşündüren ve geniş tutulmaya çalışılan kurucu takımı için temas edilen bireylerin özellikleri yüzünden genelgeçer ayrıştırıcı lisana yüz vermeyeceği varsayım edilen yeni oluşum, mevcut partileri de durumlarını gözden geçirmeye mecbur bırakıyor.
Özellikle de muhalefet kesimini…
Yeni oluşum için kolları sıvadığı bilinen takımın çekirdeğinde vaktiyle AK Parti içerisinde siyaset yapmış isimlerin bulunması, birtakım yorumcuları ve bu ortada iktidar partisi ile destekçilerini, rahatsız etti. Hatta bunlar ortasında, kimileri, yeni oluşumun CHP’nin işine yarayacağını ileri sürdüler. [Benzer yorumlar benim yeni oluşumla ilgili yazılarımı okuyup altına kendi görüşlerini yazan kimi okurlar tarafından da yapıldı, yapılıyor.]
Araştırmalar, yeni bir partiye olan gereksinimin iktidar-muhalefet ayrımını ortadan kaldıracak bir geniş tabanda duyulduğuna işaret ediyor. AK Parti’yi desteklemiş, lakin şimdilerde bu pozisyonlarını gözden geçirenler kadar, klasik olarak muhalefet partilerine oy verdikleri halde onları kâfi bulmayanlar da kendilerine yeni bir parti arayışı içerisindeler.
Hiç de azımsanmayacak oranda insan, siyasi yerin her bölümünde, yeni bir temsiliyete gereksinim duyuyor.
Doğruya hakikat, yanlışa yanlış demek
Bunun farkına birinci varanın muhalefet partileri olması hiç de şaşırtan değil. AK Parti son yıllarda dikkat çeken gereksiz kendine itimat içerisinde olan biteni yanlışsız analiz edemiyor ve sergilediği yanlışlarına yenilerini ekleyerek yoluna devam ediyor. Adeta yanlışa ayarlı bir parti manzarasında AK Parti. Muhalefet ise, iktidarın yanlışlarından daima yararlandığı ve bilhassa İstanbul seçimi sayesinde kazandığı özgüvenle geleceğe umutla baktığı için, temel rekabetin nereden geleceğini hesapta zorlanmıyor.
Zorlanmıyor, fakat o da “Dilimi düzelteceğim” derken kendisini siyasetsizliğe mahkum etme tehdidi altına düşebilir. Lisanın ayrıştırıcı olmaması elbette yeni periyotta başarılı olmak için değerli; lakin ayrıştırıcı olmamak iktidarın her siyasetine sahip çıkmayı gerektirmez.
Ülke siyasi hayatına yeni bir partiyle katılmaya hazırlananların da bu gelişmeden çıkarmaları gereken dersler var. Biri şu: Oy almak için doğrulardan fedakarlık etmek, yanlışlara sahip çıkmak yahut haksızlıklar karşısında susmak gerekmiyor; tam aksine, her vakit ve her yerde, gerçek neyse onu halkla hiç tereddütsüz paylaşmak kaide.
Girmeye hazırlandıkları periyodun taşları daha partileri kurulmadan döşenmeye başladı ya, yeni oluşum için yola çıkanlar sevinebilirler.
*Bu yazı fehmikoru.com’dan alınmıştır
