Gonca Tokyol Hatay
Sanki biz de öldük de gömülmedik abla diyor Hasan ‘ Hayalet kent atasehirescort.info diyorlar ya bu haline Antakya’nın asıl hayalet olan biziz güya Kimse ne görüyor bizi ne de duyuyor
Hatay Defne’deki çadır alanlarından birindeyiz Hasan’la Mavi Çin çadırları beyaz AFAD çadırları mavili pendikescort.info beyazlı KESK çadırları Çadır alanının ortasında bir soba etrafında banklar yüzü bulutlu beşerler oturmuş çay içiyor Art tarafta kırık paletler sökülüp sağlam palet yapılıyor ki gece yağmurda su alan çadırların pendikescort.biz altına dizilsin tak tak tak Hasan’ın yan çadırında kalan biri kız başkası erkek iki kardeş bir köpekle oynuyor haydi koş koş
‘ Çocuklara çok üzülüyorum abla diyor Hasan ‘ Hadi kurtkoyescort.info bizi öldürdüler de çocuklarımıza çok yazık oldu Bizim geçmişimizi onların geleceğini aldılar ellerinden
***
Hasan 6 Şubat’ta Türkiye ve Suriye’yi vuran zelzelelerin akabinde Armutlu’daki meskeninin enkazından kendi uğraşlarıyla çıkmış Evvel kendini sonra enkazdaki ailesini sonra da yalınayak ve enkaz altında yuttuğu toprakla birlikte kan kusarken yan konutlarda ulaşabildiklerini kurtarmış Alt kattaki komşularına ulaşamamış fakat uzaklara bakıyor anlatırken
‘ Çok denedim fakat olmadı Çok altta kalmışlardı üstlerinde koştum durdum bir yol bulurum diye bulamadım En çok da o ağrıma gidiyor Bize canlı canlı gömülen komşularımızı çiğnettiler yetmedi iki ay geçti ortadan hala cesetlerinin kokusunu alıyoruz Hala kaldırmadılar mahalledeki enkazların birçoklarını Büyük bir mezarlık güya burası
Hatay’a zelzeleden sonra ikinci gün vardığımda hissettiğime ne kadar benziyor Hasan’ın söyledikleri Hatay’ı Türkiye’nin geri kalanından ayıran Top Boğazı’ndan aşağı inip de havalimanı kavşağını geçtikten sonra gerçek yıkımı birinci gördüğüm anı hatırlıyorum Daha kent merkezine yaklaşamadan otomobilden inmek zorunda kalışımızı enkazdan battaniyeleri çıkarmışlar ısınmak için diye düşünürken yolun kenarındaki o renkli tümseklerin cenazeler olduğunu anlayışımı dışarıdan geldiğimizi gören Necla Hanım’ın ayağında terliklerle bize koşup ‘ yardım geliyor değil mi Allah aşkına geliyor deyin diye ağlayışını ‘ ses geliyor ses lütfen yardım edin çığlıklarını daha evvel dünyanın dört bir yanında çatışma ve afet takip eden grup arkadaşımın yüzü donup da ‘ Dev bir mezarlığın içine giriyoruz ve daha berbatı beşerler hala mezarlarından bağırıyorlar deyişini
İki ayın akabinde Hasan’la konuştuktan biraz sonra telefonum çalıyor ‘ Nasıl orada durum toparlamış mı biraz diye soruyor Ukrayna’dan tıpkı arkadaşım ‘ Yok diyorum ‘ Beni artık Hatay’la ilgili hiçbir şey şaşırtamaz sanıyordum ancak işlerin nasıl daha da berbata gittiğini anlamaya çalışıyorum günlerdir Güya bu insanları daha da derine gömmüşler Her şey b k üzere burada
***
Aşağı Okçular’daki Halkevleri çadır alanındayız Akşam vakti yaklaşıyor aşevi daha yemek dağıtmaya başlamamış lakin önünde şimdiden kuyruk var ‘ Yardımlar birinci baştaki üzere gelmiyor diyor Hasret Mansuroğlu ‘ Zorunluluktan yoksulluktan devletin verdiği müddet dolduğundan gidenler de geri gelmeye başladı yavaş yavaş Lakin ne burada hayatlarını kurabilecekleri bir iş var ne de eskisi üzere yardım
‘ En çok neye gereksinim var diye soruyorum ‘ Gıda ve su karşılığını alınca irkiliyorum Biz Hatay’dan ayrılırken en azından besin su ve kıyafet sorunu çözülmüştü Hızımdaki ifadeyi görünce ‘ Başa döndük diyor uyum konteynerinin önünde kurulan sobanın yanında birlikte ısındığımız gönüllüler
‘ Hatta daha da makûs durum zira seçim gündemi girince unutuldu buradaki beşerler Ne bugün için bir nizam var ne de geleceğe dair bir plan
***
Defne’deki TİP yardım noktası bir vakitler Dostluk Çay Bahçesi’nin olduğu alanda Girişteki müracaat konteynerinin önünde oturuyoruz Birkaç bayan gelip su soruyor ne yazık ki yok Pekala el sabunu ya da deterjan Ne yazık ki o da yok
Başka biri gelip kıyafet var mı diye öğrenmek istiyor üzerindeki hırkanın gerisini kaldırıyor yavaşça konuşurken eşofmanının gerisinde uzunluktan boya bir yırtık ne yazık ki kıyafet de yok
Alanın sorumlusu Nilay ‘ Yardımlar azaldı fakat yardıma gereksinimi olanların sayısı arttı diyor ‘ Gıdaya ve hijyen eserlerine muhtaçlık var Bir de bit ve sinek ilacı
***
Hatay’ın idari merkezi olarak kullanılan Necmi Asfuroğlu Lisesi’nin önündeyiz Onur lisenin karşısındaki refüjün üzerine küçük bir çadır kurmuş içeride tek bir plastik sandalye kapıya eski dükkanından kurtardığı tabelayı asmış Onur Berber
‘ 10 gün evvel açtım dükkanı deyip gülümsüyor ‘ İlk başta seyyar olarak yaptım Akrabaları mevzu komşuyu traş ettim Sonra açığa kurdum dükkanı lakin yağmur oldu toz oldu bir de utandı beşerler herkesin önünde traş olmaya Ben de bu çadırı kurdum
Onur ve ailesi öbür iki aileyle birlikte Dursunlu yolunda kendi imkanlarıyla kurdukları çadırda yaşıyor ‘ Yardım geliyor mu diye soruyorum ‘ Ara orta geliyor sağ olsunlar lakin bir nizamı yok Bir de bazen güya başımıza atar üzere dağıtıyorlar Kimsenin sadakasını istemiyorum ben çalışıp kazanayım eskisi üzere bir hayatımız olsun istiyorum lakin sıkıntı
***
Ali İsmail Korkmaz’ın ailesinin bahçe konutundayız ‘ Çok kayıp oldu diyor Emel Anne Onlar da ‘ünlü’ Rende Sitesi’nde yeğenini ve gebe eşini kaybetmişler ‘ Hala da düzelmedi hiçbir şey Lakin biz tekrar güzeliz burada bahçemize çadır kurduk meskene girip çıkabiliyoruz gereksinimler için Bir tek biraz daha su olsa güzel olur çok kalabalığız çabucak bitiyor su Fazladan varsa göndersinler fakat daha çok gereksinimi olanlara versinler evvel
Hatay’da şebeke suyu haftalar sonra verilmeye başlasa da yeraltı sularına asbest karıştığı kuşkusuyla yemeklerde el yüz yıkarken ya da diş fırçalarken şişe suyu kullanılıyor Sistemli dağıtım olmadığı için neredeyse herkesin gündemi su
***
Aknehir Köyü’ndeyiz 70 yaşındaki Nahla Ekşi yolun kenarına koyduğu sandalyede oturuyor selam verince kahveye çağırıyor bizi Yardım etmek isteyince ‘ Yok siz girmeyin içeri mesken yıkıldı yıkılacak çok sakat orası ben yapıp geleyim diyor Meskeni yolun yanındaki yokuşta asfaltla birleştiği yerde derin bir yarık Aknehir’de de içme suyu sorunu var bir de ayakkabı ile terlik
‘ Herkes yalınayak çıktı enkazdan ayakkabı çok büyük bir sorun diyor komşusu Necla Hanım Sarsıntıda Odabaşı’ndaki konutu yıkılmış köye gelmişler ailecek daha inançlı diye ‘ Merkezdekilerin daha çok gereksinimi var her şeye oraya gönderin gelenleri diyoruz lakin bir tek ayakkabı ya da terlik gelse çok düzgün olurdu Malum yaz geliyor kimsenin ayağında mevsime uygun ayakkabı yok
Yardım noktalarından birine birkaç gün evvel bir öğretmenin geldiğini anlatıyor sohbeti dinlemeye gelen diğer biri ‘ Çocuklara ders anlatmaya gideceğim fakat ayakkabım yok diye geldi bir öğretmen Yoktu ki ayakkabı Oradaki arkadaşlardan biri çıkarıp ayağındakileri verdi ben bulurum bir biçimde sen çocuklara mahçup olma dedi
Ayakkabının yanında bir de gübre ve yem muhtaçlığı var Aknehir’de ‘ Dükkanlar açılmadığı için gübre alacak yer yok diyor Ali Ekşi ‘ Narenciye de gübresiz olmuyor diye ekliyor art bahçede buram buram kokan portakal ağaçlarını göstererek ‘ Bir de yem olsa çok hoş olur Bizim Sarıkız zayıfladı güzelce
***
Hatay’da iki ayın akabinde neredeyse hiçbir şey yolunda gitmiyor
Kenti doruktan görelim diye çıktığımız Bağrıyanık’a kurulan çadırlardan birinden fırlayan kız çocuğu ayakkabılarını aykırı giymiş insanların güç bela buldukları çadırları yağmur yağınca su basıyor rüzgar kuvvetliyse uçmasın diye çadır direklerine sarılıp yatıyorlar geceleri hala besine suya hijyen gereçlerine nizamlı erişim yok ekskavatörler zırhlı araçlar ve taşıma kamyonlarından sonra hayalet kentin sokaklarında en çok cenaze otomobilleri dolanıyor merkezden uzaklaşıp da dış taraflardaki mahallelere gidince dar sokaklar vefat kokuyor molozlar kamp alanlarının ve konteyner kentlerin yanına ya da Asi Irmağı’nın içine dökülüyor irili ufaklı kebap tezgahları görece inançlı binalarda kalan bakkallar tatlıcılar ve kuruyemişçiler kentteki polis asker ve gönüllülere satış yapıyorlar fakat onlar da gidince ne olacağı meçhul zira kentte kalanların cebinde alışveriş yapacak para yok
***
‘ Bizim çok hoş bir hayatımız vardı burada diyor Hasan ‘ Param da vardı aslında güç günler için kenara koyduğum lakin gitti hepsi Konutum gitti arkadaşlarım gitti komşularım gitti Antakya gitti
Hasan’ın parmağı sarılı enkazdan cenaze çıkarılırken yardım etmiş duvar üzerine devrilmiş
Hasan’ın pantolonu yırtık yardım noktalarını çok dolaşmış lakin bulamamış
Hasan’ın geleceğe dair bir umudu yok kalmamış
‘ Gömsünler bizi abla diyor ‘ Ölenler kurtuldular bu yaşadıklarımızı görmediler Bizi de gömsünler de kurtulalım artık
