T24 Çeviri
Uluslararası Af Örgütü’nden Milena Buyum, 18 Temmuz’daki Seyahat Parkı duruşmasını Silivri’de takip etti. Buyum, Osman Kavala’nın özgür bırakılmasını beklerken verilen karar karşısına yaşadığı şaşkınlığı anlattı ve duruşma salonunun çok büyük olmasına rağmen”adalet için gereğince yer olmadığını” aktardı.
Buyum’un Ceasefire için kaleme aldığı izlenim yazısı şöyle:
“Katip bana gururla “Bu duruşma salonu bin metre kare ve 500 kişilik kapasitesi var” diyor. “Avukatlar için 200, sanıklar için de 250 sandalye var”. Sayılar tüylerimi ürpertiyor. Burası toplu davalar için tasarlanmış bir duruşma salonu.
Avrupa’nın en büyük hapishanesi, yüksek güvenlikli Silivri Cezaevi’nin duvarlarının ardında bulunan dev bir duruşma salonunun içerisindeyim. İçlerinde tanınan isim Osman Kavala’nın da bulunduğu 16 Türk sivil toplu figürünün duruşmasını izlemek için buradayım.
Gezi Parkı soruşturması kapsamında tutuklanan Osman Kavala Kasım 2017’den beri Silivri Cezaevi’nde bulunuyor. Kavala ve 15 kişi daha 2013’teki Seyahat Parkı protestolarını organize etmek ve “hükümeti devirme teşebbüsünde bulunmak yahut hükümetin vazifelerini yerine getirmesini önlemek” üzere absürt suçlamalarla suçlanıyor. Hatalı bulunurlarsa ömür uzunluğu müebbet mahpus ile karşı karşıya kalacaklar.
Duruşma salonuna erken gidiyorum ve kocaman alanına erken geliyorum ve kocaman alanın gözlemciler, gazeteciler, avukatlar ve sanıklarla dolmasını izliyorum. Bir anda alkış kopuyor. Osman Kavala 15 yahut daha fazla jandarma tarafından etrafı sarılı bir halde içeri giriyor. İki tarafında da iki jandarma kollarını tutuyor. Sanık sandalyesine yaklaşırken bize dönüp gülümsüyor ve el sallamaya çalışıyor. Oturduğunda iki tarafında da jandarma ayakta durarak aile ve meslektaşlarını görmesini engelliyor.
Üç hâkim ile savcılar içeri girip yerlerine geçerken ayağa kalkıyoruz. Mahkeme heyeti lideri duruşmanın iki gün sürmesi beklenirken büyük ihtimalle bir günde biteceğini belirtiyor. “Yarın bakmam gereken öteki davalar var” diyor. Sanki bu Osman Kavala’nın bugün özgür bırakılabileceğine dair bir işaret olabilir mi diye düşünüyorum.
İlk olarak savunma yapanlar konuşuyor. Avukat üstüne avukat ayrıntılı bir formda neden 657 sayfalık iddianamede suçlamaları haklı çıkaran ispat olmadığını anlatıyor. Bir avukat “312.maddede belirtilen hatanın meydana gelmesi için açık ve olması mümkün bir tehlike” bulunması gerekiyor diyor. “Ceza hukukunda kabahat teşkil eden olay, kuşkulu, ispat ortasında devamlılık olması gerekiyor, bu üçü irtibatlı olmak zorunda. İddianame bu türlü ilişkiler sunmuyor. Bunun yerine her türlü muhalifliği bir cürüm olarak gösteriyor”.
Bu avukat kelamlarına sanıkların yargılandığı hususun şiddet ve tehdit gerekliliği sunduğunu söylüyor. “Sadece bir tertip bulmak kâfi değil. Bu örgüt bi silahlı örgüt olmak zorunda”.
Sonra tek tutuklu sanık Osman Kavala çağrılıyor. “Kayıttaki konuşmalarımda Seyahat Parkı protestolarını organize ettiğime dair tek bir kesim delil yok” diyor. “Şiddet içeren hiçbir toplantı yahut birleşimde olduğuma dair ispat yok. Bilakis barışçıl sonuçlar almak için protestocular ve yetkililer ortasında ara bulucu rolü oynadım. Seyahat Parkı protestoları sonrası sorgulanmadım. Birinci kere gözaltına alındığımda bana Seyahat ile ilgili sorulan tek soru Brüksel’deki bir fotoğraf standı ve telefonumdaki iki fotoğraf hakkındaydı. İçinde hiçbir ispat bulunmayan bu iddianameyi hazırlamak 16 ay sürdü. Ben hapishanede 21 ay geçirdim. Hür bırakılmayı talep ediyorum.”
Coşkulu itirazı yüksek sesli alkışlarla karşılanıyor ve ben kendi kendime “Bugün hür bırakılacak ve bu absürt durum son bulacak” diye düşünüyorum.
Sonra savcı ayağa kalkıyor ve sanığın taleplerinin teker teker üzerinden geçiyor akabinde da monoton bir ses tonuyla reddedilmelerini istiyor. Talepleri için bir neden, karşı çıkma yahut kanunî argüman sunmuyor.
Kısaca ortaya girmesi bana son altı saat içerisinde savunma yapan avukatların bütün savlarını tek tek sistematik olarak çürütmesini hiç dinleyip dinlemediğini düşündürüyor.
Duruşmaya orta veriliyor, Osman Kavala’nın etrafı jandarmalar tarafından sarılmış durumda. Odadan çıkmamız söyleniyor. Yalnızca memleketler arası gözlemciler, diplomatlar, milletvekilleri ve aile mensupları kararı duymak için tekrar içeri girebilecek.
Yaklaşık otuz dakika sonra artık boş olan bir duruşma salonuna geri giriyoruz. Midem tansiyondan düğümlenmiş üzere hissediyorum. Kavala’nın eşinin ne hissettiğini ise yalnızca kestirim edebiliyorum.
Hâkimler için ayağa kalkıyoruz. Mahkeme heyetinin lideri “çoğunluk kararı” dediği şeyleri okuyor. Bütün sanıkların talepleri reddedildi. Osman Kavala hapishanede kalacak. Bir sonraki duruşma vaktinde Kavala yaklaşık iki yıl mahpus yatmış olacak, bu Türkiye’nin dehşetli standartlarına nazaran tutuklu yargılanmak için uzun bir vakit.
İçimde oluşmasına müsaade verdiğim umut kayboldu. Bu duruşma salonunun büyüklüğüne baktım: Çok yer var, ancak adalet için çok az yer var.”
