Kan şekerini ölçmek için günde en az 8 sefer parmaklarını delmek zorunda kalan Tip 1 Diyabet hastası çocuklar, hem fizikî hem ruhsal zorluklar yaşıyor. Bu durumun önüne sensör sistemi ile geçebilmek mümkün. Change.org’da kampanya başlatan aileler yetkililere çocukları için, “Sensör gelsin acım dinsin” diye seslendi.
Gökay Başcan’ın Birgün’de yer alan haberine nazaran, Tip 1 Diyabet hastası çocuklar, günlük hayatlarında birçok zorlukla karşılaşıyor. Hayatını daima bir tertip ve disiplin içerisinde geçirmek zorunda olan çocukların kan şekeri ölçümü de parmak uçlarından yapılmak zorunda. Günde en az 8 kere parmak uçları delinen çocuklar, hem fizikî hem de ruhsal zorluklar yaşıyor. Bu durumun önüne sensör sistemiyle geçmek mümkün. Rastgele bir acıya neden olmayan sensör sistemi, glikozların anlık izlenmesini sağlayarak hastanın erken müdahalede bulunabilmesini sağlıyor.
Diyabet hastası çocukların aileleri, seslerini duyurabilmek için tekrar harekete geçti. Toplumsal medyadan davet yapan aileler, sensör sisteminin devlet tarafından karşılanmasını talep etti.
Kızı Tip 1 Diyabet hastası olan Gülhan Yüksel, change.org’da kampanya başlatarak dayanak davetinde bulundu. Yüksel, ‘Sensör gelsin acım dinsin’ kampanyasında şu kelamlara yer verdi:
“Devletin bu çocukları görüp bu sensörleri SGK kapsamına alması gerekiyor artık. Onca yıl çalışıp vergi veriyoruz. Çok mu şey istiyoruz?”
“Güvendiğimiz bir sistem”
Diyabetli Çocuklar Vakfı Lideri Prof. Dr. Şükrü Hatun, “Son 5-10 yıldır parmak ölçüm sistemleri yerine onlarla paralel bir formda doku aralığına ulaşan sensör sistemi kullanılıyor. Bu sistemler 5 dakikada bir glikozu ölçüyorlar. Direkt kandan ölçmüyorlar. Son 5 yıldaki gelişmelerle kandaki glikoz oranına çok yaklaşıldı. Bu sistem 24 saat glikozların izlenmesini sağlıyor. Bu bizim güvendiğimiz bir sistem” dedi.
“Sistem her manada hayatlarını kolaylaştırıyor”
Sistemin sadece ölçümü değil, değerlendirmeye de yardımcı olduğunu söz eden Şükrü Hatun, “Yemek öncesi glikoz ölçümünün parmaktan zorlama yapmaya gerek kalmadan insülin dozlarına karar vermeyi sağlıyor. Anlık olarak izleyebildikleri için rahatça karar vermelerine imkân tanıyor. Bunun daha şuurlu diyabet için kıymetli katkısı oluyor. Glikozun düşme ve yükselmesini de haber verdikleri için evvelce davranmayı sağlarlar. Ayrıyeten sistem sayesinde glikoz oranı uzaktan da izlenebiliyor. Türkiye’de ve dünyada Tip 1 Diyabetlerin yüzde 50’si okul öncesi çağda toplanıyor. Bu çağlarda anne-babaların çocukları uzaktan izlemesi çok kıymetlidir. Sistem her manada hayatlarını kolaylaştırıyor” sözlerini kullandı.
“Lüks bir talep değil”
SGK’nin sensör sistemini karşılamaması, ailelerin ayda bin liraya yakın bir masraf çıkarttığını söyleyen Hatun konuşmasını şöyle sonlandırdı:
“Bu büyük bir handikaptır. Bizim çocuklara eşit imkânlar sağlamamız gerekiyor. En büyük istediğimiz maddi yükün ailelerin üzerinden alınması. Bu talep çocukların gündelik hayatlarına dokunan bir taleptir. Lüks bir talep değil.”
Diyabet hastası kızı olan Gülbahar Erdoğan, sensörün maliyetli olduğunu ve kısa vadeli kullanıldığını tabir ederek şunları aktardı: “Çocuğun beslenmesini özel olarak hazırlıyoruz. İnsülin pompasını aksesuvarlar olmadan kullanamıyoruz. Onlara başka bir fiyat ödüyoruz. Kızım insülin pompasıyla birlikte sensör de kullanıyor. Çok maliyetli bir şey. 6 gün sonra çöpe atıyorsunuz. Sonra tekrar ödeyip alıyorsunuz. Devlet bunların hiçbirini karşılamıyor. En büyük beklentim devletin bunları karşılaması.”
